Twentse levenslessen (174)
Je zou gewoon moeten kunnen zeggen wat je denkt als je iets gevraagd wordt. De spreuk van deze week leert dat dat niet vanzelfsprekend is, bijvoorbeeld als je onder druk gezet wordt of je het gevoel hebt dat dat het geval zou zijn. Aan de oproep om mee te doen aan de mobilisatie in de oorlog tegen Ukraine hebben veel mannen geen gehoor gegeven en zijn niet naar een bureau gegaan en hebben het antwoord gegeven: “Ik was eigenlijk niet van plan om aan jullie oproep gehoor te geven.” Ze wisten immers van te voren wat de consequenties zouden zijn.
Niet alleen in zulke extreme omstandigheden kiezen mensen ervoor om geen antwoord te geven. Overal waar dwang en drang is, waar een antwoord vervelende consequenties heeft wordt vaak een antwoord ontweken. Je hoort iemand zeggen: “Als ze mij maar niet vragen”.
De vraag is denk ik, is het dapper om ja te zeggen, terwijl je de consequenties weet, of is het dapper nee te zeggen en voor je eigen opvattingen en ideeën en je eigen leven te kiezen.
Ik ben eens bij mezelf te rade gegaan, gelukkig heb ik nooit voor een vraag gestaan waar jonge mensen in deze oorlog voor staan. Ik denk eigenlijk dat ik de eerste zou zijn die weg zou lopen. In gewone alledaagse situatie ben ik ook nogal eens een situatie uit de weg gegaan, zodra ik het gevoel had dat het niet deugde. Ik zal u niet lastig vallen met voorbeelden. De levensles van deze week is wellicht, juist als anderen niet de ruimte voor je laten, kun je beter voor jezelf kiezen, want ze zullen het niet bij één keer laten.
