Twentse levenslessen (165)
Ik herinner mij dat we als kind wel eens het spelletje speelden, “ik zie, ik zie, wat jij niet ziet”. Je moest een voorwerp in gedachten nemen en de kleur ervan en dat moesten de anderen daarna raden. In kan mij voorstellen dat vriendjes van degenen die iets in gedachten moest nemen vaker kans om het juiste antwoord te raden. In je gedachten kun je immers gemakkelijk van kleur verschieten. Een goed voorbeeld van de spreuk van deze week is dat het er op lijkt dat in veel gevallen niemand naar de waarheid zoekt en die dan ook niet wordt gevonden. U kent vast daar voorbeelden van. Uiteindelijk zijn we meestal meer geholpen met een pijnlijke waarheid dan met comfortabele onjuistheden.
