Twentse levenslessen (119)
Vergeven en vergeten zo zou jij de spreuk van deze week misschien ook kunnen noemen. Hoe vaak gebeurt het niet dat mensen nog weer eens oud zeer ter sprake brengen, terwijl de herinnering over de feiten al zeer vervaagd is of een eigen kleur heeft gekregen. Doordat het verhaal vaak wordt verteld en elke keer een klein beetje verandert, heeft het niets meer te maken met de werkelijke gebeurtenissen. Niettemin weet het oud zeer zich te handhaven in de gedachte van de bezitter ervan en lukt het ook om er nog steeds zoveel aan te krabben dat het bloedt. Zo weet ik mij nog steeds te herinneren dat ik als kind bij een boer aan het werk was, “aardappelen krabben” tijdens de “aardappelkrabvakantie”. Na een uurtje werken moest ik naar het toilet of had ik dorst en wilde graag iets drinken. Dat mocht niet en ben ik weggelopen. Naar mijn herinnering ben ik ‘s avonds naar de boer gegaan om mijn geld te halen, één gulden. De boer had geen geld thuis vertelde hij en zo ben ik nog een aantal avonden geweest om mijn geld te halen. Ik weet niet meer of het zo gegaan is. Wel weet ik dat ik als kind daar nog heel lang verdrietig over kon zijn. Maakt u zich geen zorgen, dat is al lang voorbij. Met de levensles van deze week had ik waarschijnlijk al veel eerder afstand kunnen nemen en zeggen gedane zaken nemen geen keer.
