Twentse levenslessen (117)
‘’ ‘Gratis handjes’ blijken goud waard” stond in een artikel over mantelzorg in Tubantia. Meestal kies ik eerst een twentse spreuk en denk daarna na wat die spreuk voor mij betekent. Als ik al iets te wensen heb, dan is dat bij degene die de spreuk leest er een moment van herkenning is. Dit keer is het andersom, ik had een mooie zin gelezen en sloeg aan het mijmeren. Het artikel in Tubantia ging vooral over hoeveel geld bespaard wordt doordat mensen mantelzorg verlenen. Eigenlijk zou ik moeten zeggen liefdevolle mantelzorg, omdat vrijwilligerswerk waarde krijgt doordat er niet alleen werk wordt verricht, maar dat ook met de overtuiging gaat dat je er samen plezier aan kunt beleven. De spreuk van deze week zegt het zeer recht toe recht aan. Ik wil veel voor je doen, maar niet ten koste van alles. Vrijwilligerswerk doen omdat je er samen iets aan kunt beleven is voor veel vrijwilligers een waardevolle ontdekking, en als je jezelf toestaat om deel van een groep uit te willen en kunnen maken met alle lusten en lasten dan liggen nog veel zinvolle dagen in het verschiet.
