Twentse levenslessen (103)
Deze week was het begin van de draad een foto van een mevrouw die een coronamelding had gekregen, een ongeluk komt nooit alleen zullen we maar zeggen. De schrijver van de spreuk van deze week heeft er nogal wat vertrouwen in dat de kluwen vanzelf wel komt. Dat zou wel eens iets te optimistisch kunnen zijn. Als er iets mis gegaan is met een kluwen wol, garen of draad, kan dat snel ontaarden in een onontwarbare kluwen. Daar is vaak lang zoeken en proberen voor nodig. Zeker als het gaat om een ongemakkelijke waarheid. Vrijwel iedereen weet zich wel een ongemakkelijke waarheid te herinneren, al snel schiet me het gezegde te binnen,, “een leugentje om bestwil”. Er zijn nogal wat manieren om met ongemakkelijke waarheden om te gaan, ontkennen, vergeten, net zo lang iemand overtuigen dat je het zelf gelooft, een beetje manipuleren met de feiten. De waarheid is heel belangrijk, zeker. De gedachte die mij pijnigt is dat als jezelf zeker weet dat je daar nooit een beetje mee sjoemelt je ongemerkt van een kluwen gemakkelijk een onontwarbare kluwen maakt en dat zou wel eens de voedingsbodem voor een ongemakkelijke waarheid kunnen zijn.
