Twentse levenslessen (97)
Er zijn nogal wat voorbeelden van op de tenen gaan staan. Om er een paar te noemen, teveel beloven, te rooskleurig plannen, werk op je te nemen dat te zwaar voor je is, de verantwoordelijkheid te nemen terwijl je de consequenties niet kunt overzien.
De schrijver van de spreuk van deze week schat de gevolgen daarvan nogal stevig in. Dat kun je ook op verschillende manieren zien, het meest handige is je gemeende verontschuldigingen aanbieden. Degene die echter er voor kiest om op de tenen te gaan staan kan of doet dat vaak niet uit een gevoel van superioriteit. Je leest met grote regelmaat, ze begrijpen het niet, we moeten het nog een keer uitleggen of erger ze gaan met modder gooien of smoesjes bedenken. De levensles is duidelijk, op welk terrein dan ook, schat je eigen kunnen niet te hoog in, wees daarin realistisch. Dat voorkomt veel narigheid niet alleen voor jezelf, maar ook voor veel anderen.
