Twentse levenslessen (84)
Vrijwel elke zaterdag raadpleeg ik bij de keuze van een spreuk eerst de spreukenverzameling van Marcel Tettero en laat dan mijn gedachten de vrije loop over wat de spreuk ons nog steeds te zeggen heeft. Deze week is het andersom, ik ben tegen uitspraken aangelopen en vroeg mij af, is er een twentse spreuk die daar iets over zegt. Zo’n spreuk denk ik te hebben gevonden. Het komt erop neer dat ik regelmatig artikelen, tekstjes en reacties op allerlei media lees, waar de schrijver zich in twee dingen steevast en systematisch overschat, dat zijn intelligentie en zelfkennis. In de onderbuik roerend komen er allerlei gedachten naar voren waar de duivel al behoorlijk zijn werk gedaan heeft. Als iemand schijft, “ze weten het niet”, “ze begrijpen het niet”, “dat ze zo dom zijn dat ze dit allemaal geloven” dan kun je zeker zijn dat het niet om feiten gaat, dan is er een claim van superioriteit en weet je dat de duivel zich al flink heeft geroerd en dat de weg van gevoel naar verstand een duivels aanzien heeft.
