Twentse levenslessen (73)
De twentse spreuk van deze week kwam mij een beetje ingewikkeld voor, wat is “het kleine in het grote zien”. Ik heb het er maar opgehouden dat het zou kunnen duiden op, dat daar waar grote ontwikkelingen, ontdekkingen of ontwerpen zich hebben voorgedaan er met enige regelmaat teveel aandacht besteed wordt aan de kleine onvolkomenheden. Daardoor wordt de de grootheid of het belang niet meer gezien. Andersom, het grote in het kleine zien kan elke dag in de natuur gezien worden. Ik zou het je verwonderen willen noemen. Voor mijzelf is dat de Bijenhoek. Deze week plukte ik een appel, waar een gaatje in zat, van de boom. Gelukkig had ik handschoenen aan. Voor zover mijn kennis over bijen en wespen reikt, kroop er een wesp uit de appel. Ik had de indruk dat de wesp nog even rondkeek en nog enkele stapjes op mijn handschoen zette en daarna wegvloog. Zoiets kleins dat het bijna onbenullig is liet mij de grootsheid van de natuur zien en tegelijkertijd de kwetsbaarheid ervan.
