Twentse levenslessen (56)
Beter dan te zeggen dat niemand voor zichzelf leeft en een sociale omgeving nodig is kan haast niet dan zoals de twentse spreuk van deze week. Hoe zwaar het is om opgesloten te zijn in je (verzorgings)huis ervaar ik elke dag als ik mijn vader van 92 bel. De zwaarte ervan is op te maken uit gerechtelijke uitspraken, waar mensen huisarrest krijgen. Veel mensen krijgen ‘huisarrest’ terwijl ze niets gedaan hebben en op geen enkele wijze iets onverantwoords gedaan hebben. De andere kant van dezelfde medaille is dat je in je gedrag ook niet voor jezelf leeft. Als de één voor zichzelf leeft en de regels aan de laars lapt, wordt een ander gedwongen langer in isolatie te leven dan strikt noodzakelijk is.
