Opinie door Jenne van der Velde

De uitreiking van de Jan Schaeferprijs 2019 vond plaats in het wijkcentrum Dolphia. Een mooi gelegen wijkcentrum in het hart van de wijk, nog maar een jaar oud met daarin een groep enthousiaste vrijwilligers. Het centrum is gebouwd met een zogenoemde sociale hypotheek, één van de vrijwilligsters vertelde dat de wijk deze sociale hypotheek in tien jaar afbetaald door activiteiten te ontwikkelen waarvoor een rekenbedrag geldt. Jaarlijks kan de sociale hypotheek aan de gemeente afgedragen worden. In veel subsidieprojecten is het een voorwaarde dat degene die de subsidie aanvraagt eenzelfde bedrag moet bijdragen als de subsidieverstrekker verstrekt. Bij de provincie Overijssel zijn er natuur en milieuprojecten waar als vrijwilligers bijdragen daar € 15 voor gerekend mag worden. Eigenlijk ook een vorm van sociale hypotheek.

Helmerhoek heeft evenals Dolphia dringend behoefte aan een toegankelijk wijkcentrum, zowel de plaats van het wijkcentrum als de toegankelijkheid van de ruimte zelf. Dat betekent dat een centrum hoort bij de centrale voorzieningen in de wijk. Kinderen moeten bijvoorbeeld gemakkelijk van de scholen naar een wijkcentrum kunnen lopen. Tijdens de uitreiking van de Jan Schaeferprijs liet de wethouder weten dat de gemeente al een jaar bezig is met een nieuw wijkcentrum. Het zou echt een oplossing zijn als er een wijkvoorziening centraal in de wijk komt, zodat er sprake is van een versterking van het hart van de wijk. Eveneens dat er meer aandacht is voor vergroening en dat jong en oud elkaar daar kunnen treffen.

Een voorbeeld van vergroening is gaande bij één van de basisscholen, dat is de vergroening van het schoolplein. Een enthousiaste groep is daar mee bezig. Deze inspanning zou meegenomen moeten worden in het denken over de plaats van een nieuw wijkcentrum. Dat vraagt misschien een beetje fantasie en creativiteit. Er ligt een min of meer braak stuk terrein bij één van de scholen, daarop heeft lange tijd een noodschoolgebouw gestaan. Daar zou een wijkcentrum op gebouwd kunnen worden, te betalen in de vorm van een sociale hypotheek. Daar zou het echter niet bij moeten blijven. De inrichting van het gebied tussen de scholen zou aangepakt moeten worden, door herinrichting en vergroening van de schoolpleinen in samenhang met de aanpak van het gehele terrein. Daarmee kan het verlies aan schoolplein voor de school gecompenseerd worden en ontstaan nieuwe mogelijkheden. In feite kunnen verschillende doelen gerealiseerd worden, de betrokkenheid van kinderen versterken, doordat het aantrekkelijker voor de kinderen wordt om er te spelen, het aantrekkelijker voor ouderen wordt om er te wandelen en er een gemakkelijke en veilige toegang tot het nieuwe wijkcentrum ontstaat. De uitdaging ligt bij de gemeente om daarvoor een plan te maken, nog eens heel diep in de portemonnee te kijken om sociale isolatie en eenzaamheid terug te dringen en te voorkomen en samen met de scholen aan te kloppen bij de provincie Overijssel die een subsidieregeling heeft voor vergroening van schoolpleinen.

Deze ontwikkeling moet gezien worden in samenhang met de Bijenhoek. Daar kan op korte afstand van de scholen de finishing touch van natuur- en milieu-educatie plaatsvinden. Het gaat om een educatieve voorziening waar kinderen een praktische hands-on leeromgeving aantreffen, tegelijkertijd zijn andere doelen te realiseren, een educatieve voorziening voor de wijk en zelfs een toeristische voorziening, omdat de Bijenhoek niet alleen aan een knooppuntenroute ligt maar ook aan een lange afstandsfietsroute. Dat vraagt erom dat eens gekeken wordt naar de provinciale subsidieregelingen voor Natuur en Milieu. De kansen liggen er om het hart van de wijk verder uit te bouwen. Een eerdere fout, gemaakt door de afbraak van het toenmalige wijkcentrum mag niet meer gemaakt worden, ook niet de fout dat een wijkcentrum niet op loopafstand van de scholen, het winkelcentrum, de sportvoorzieningen of het gezondheidscentrum ligt. Jan Schaefer zei: “in gelul kun je niet wonen” dat zal de verantwoordelijk wethouder aanspreken.