Helmerhoeknieuws Vroeger (deel 21).
Deze week gaat de geschiedenis van de wijk Helmerhoek over een bronzen herinneringsplaat en de familie Wijfjes.
In het wegdek van het fietspad tussen de Harsseveldhoek en de Oorthuishoek ligt een herinneringsplaat met daarop de tekst “SBW, straatwerk gemaakt door leerlingen”. Ik vraag mij altijd al af wat SBW toch betekent? Mocht iemand dat weten, dan lees ik dat graag in de reacties.
Een maand geleden kreeg ik van vriend Jan Brummer een fantastische foto, die wel eens te maken kon hebben met het straatwerkproject van lang geleden. De foto is gemaakt door Tubantia en van 1984. Op dat moment bleek er aan de Muldermanshoek door de Stichting Samenwerkingsverband Praktijkopleidingen Grond-, Water-, Spoor- en Waterbouw aan leerlingen les te worden gegeven in het leggen van straten. En er was natuurlijk geen betere plek te vinden dan onze nieuwbouwwijk, die op dat moment dringend verlegen zat om een goed definitief wegdek met putten voor de afvoer van regenwater.
Na enig zoekwerk blijkt het huizenblok op de foto te staan op het pleintje aan de Muldermanshoek. De foto van nu moet natuurlijk wel lijken op die van 1984 en dat is niet zo moeilijk. Alleen is er nu meer groen dan destijds. Maar even aanbellen bij de bewoners om uit te leggen waarom hun huis om de foto komt en vragen of ze misschien ook iets kunnen vertellen over 1984. Ik maak kennis met de familie Wijfjes. Bert en Gea blijken bewoners van het eerste uur te zijn.
Ze weten zich nog heel goed te herinneren dat ze in november 1984 de sleutel kregen. Ze woonden daarvoor in de Enschedese binnenstad en gaven zichzelf twee jaar om te zoeken naar een huis in een wijk met een school op redelijke afstand van hun woning voor hun toen 3-jarige dochter. In de binnenstad zagen ze dat niet zitten. Ze kozen voor de Helmerhoek. Ze stonden als derde in de rij met een optie tot koop. De bank en de gemeentegarantie en de aanvraag van de premie: ze weten het zich nog allemaal goed te herinneren. Het oorspronkelijke bouwplan aan de Muldermanshoek ging van vier onverkoopbare bungalows naar zes. Uiteindelijk toen de familie Wijfjes instapte was het bouwplan gewijzigd in 4 blokken van twee woningen, zoals je op een van de foto’s kunt zien. Een premie-B-woning moest het worden. Zo werden de woningen toen aan de man gebracht voor een prijs van f. 134.400,-. Om de paar weken werden er foto’s gemaakt van de nieuwbouw. In hun trappenhuis blijkt dan nog een fotocollage te hangen uit die tijd.
Dat het er fijn wonen is blijkt wel uit het feit dat er nog meer pleinbewoners van het eerste uur zijn. Bert en Gea praten daarna nog over de “pionierstijd”. Modder voor de deur, maar niet lang daarna een hele grote berg geel zand. Alle bewoners lieten tegelijk hun tuinen voor en achter op een diepte van 1,40 meter om maken. De man met de kraan werkte wat langer door en verdiende zo een aardig zakcentje bij. Ze kunnen zich ool al die leerling-stratenmakers nog goed herinneren.
Bert en Gea bedankt dat jullie wilden vertellen over “vroeger”.
