Een column van Ineke Klinkenberg

Ik, bijna 64 jaar, ken dat nog. Maar het lijkt wel iets van ‘vroeger’.
Begin jaren ’60, volgens mij was dat in 1962 of 1963, was de vorst zo streng, dat zelfs het kanaal in Enschede dichtgevroren was. Er kon volop geschaatst worden en het was dan ook behoorlijk druk op het ijs. Maar ja, och, wat heet ‘druk’ op het ijs? TOEN was het druk op het ijs, maar in werkelijkheid waren er misschien enkele tientallen schaatsers. Mijn vader was daar één van.
Aan de kant stonden kraampjes met ‘koek’ en ‘zopie’.
In mijn jeugdjaren was het nog heel normaal. Sneeuw in de wintermaanden en ijs op de vijvers was als een vanzelfsprekendheid. In de Kerstvakanties gingen wij schaatsen op de dichtgevroren vijvers Dan heb ik het over de jaren ’70.
Eind jaren ’70 / begin jaren ’80 leek alles ineens anders te worden.
Het regende tijdens de Kerst. Dat waren we niet gewend, want meestal lag er toch wel sneeuw??
Ik weet nog dat we met de hele familie aan de keukentafel zaten te genieten van ons Kerstmaal, en naar buiten keken en verbijsterd en verbaasd waren over het uitzonderlijk slechte weer. Geen vorst, geen sneeuw. Alleen maar regen. Dit hadden wij nog nooit meegemaakt.
OK, Dit was dus een pech-jaar. Hopende dat het volgende jaar alles weer zo zou zijn als we gewend waren.
Maar ook dat volgende jaar konden wij haast niet geloven dat hetzelfde alweer gebeurde. Geen vorst, geen sneeuw, alleen maar regen.
Mijn kinderen kennen het ook nog. Soms sleetje rijden, . . . soms ijs op de vijvers.
Mijn kinderen hebben ook wel eens een keertje kunnen schaatsen op dichtgevroren vijvers. Maar dat was al niet meer zo vanzelfsprekend, want je moest maar afwachten of het wel hard genoeg ging vriezen.
Dan heb ik het over de jaren ’90.
Mijn kleinkinderen weten al haast niet meer wat sneeuw is. En ijs op de vijvers? Dat kennen zij niet.
Dat pech-jaar, en de hoop dat de volgende jaren weer als vanouds zouden worden, die hoop is nooit meer uitgekomen.
Onze Kerstdagen zijn niet meer wit, en we kunnen niet meer schaatsen op dichtgevroren vijvers. Er is heel wat veranderd in 50 jaar tijd. Het winterklimaat is niet meer wat we gewend waren en is drastisch en dramatisch veranderd.
Ik, bijna 64 jaar, ben nostalgisch. Ik hoop nog steeds dat ik ooit nog een keer zo’n geweldige winter met sneeuw en ijs zal meemaken. En wat te denken van nog een keertje een Elf-Stedentocht?

Ineke Klinkenberg