Buitenmomentjes (144)

Moestuinsprookjes

Na vele inspanningen, van zaaien, uitplanten, schoffelen en vooral veel water geven, want het is een hele droge zomer, is het dan eindelijk zover dat we kunnen oogsten.
“Ho ho ! ”, roept Hans Tuinboon, “mij heb je allang kunnen oogsten, als je mij maar vroeg had gepoot..”. Ja, hij heeft natuurlijk gelijk, de tuinbonenfamilie zit hier al sinds eind juni in de vriezer en ook de families Raapsteel en Spinazie, zijn allang geoogst, maar deze laatste twee kun je eigenlijk het hele jaar door wel zaaien en ook Kroppie Sla wil nog graag gezaaid worden.
Zodra er wat regen komt, ga ik hun nog zeker weer zaaien, dat kan nog gerust in augustus en september. Maar ik bedoelde eigenlijk de echte zomergroenten. Hans Tuinboon lacht en zei dat het maar een grapje was, gelukkig maar!
Zo in deze tijd, worden wekelijks bonen geplukt, dat kunnen allerlei bonen zijn, slabonen, snijbonen, spekbonen… en over een tijdje ook de droogbonen, zoals de bruine bonen. Droogbonen worden vaak als ze goed droog zijn, in het geheel uitgetrokken, met wortel en al. Vroeger op de boerderij werden de planten dan opgehangen onder een afdak, zodat ze droog en in de wind hingen.
Dat ging altijd goed, totdat er wat vogels waren die dit ontdekt hadden…
Wilden ze dan de bonen gebruiken, dan werd zo’n bos naar beneden gehaald, in een grote zak gestopt en dan werd er op de zak geslagen, zodat de boontjes uit hun peulen in de zak achterbleven… een oud verhaal hoor, want de laatste jaren maak ik het niet meer mee…, maar wel een slimme manier. “Nou? “ hoor ik ineens achter mij…. Het is Bruintje , Bruintje is dus zo’n bruine boon, ik vraag wat hij bedoelt, hij vertelt het verhaal: “Opa vertelde mij altijd dat het best wel pijnlijk was als er op de zak geslagen werd, sommige bruine bonen waren helemaal van slag en sommige droogbonen werden paars met rode stippen van het schudden, dat zijn nu roodbloeiende pronkbonen geworden”… ik vertel hem dat dat vast een fabeltje is, want droogbonen zijn er in allerlei kleuren, veel mensen kennen geen andere droogbonen dan de bruine… Maar er zijn tientallen soorten, zoals de citroenboon, de hyacintboon en noem maar op… Bruintje zegt dat het ook allang geleden is en dat het misschien toch wel een verzonnen verhaaltje was van opa…
Naast de lage stambonen staan de hoge stokbonen, planten die aan stokken omhoog zijn gegroeid, bloeien en mooie bonen geven in diverse kleuren… Ja bonen zijn niet alleen groen, ook geel of paars komt voor en zelfs platte lange bonen die dan weer snijbonen heten. Sommige zijn wat raar, net als mensen soms raar doen, dat noemen we dan rare snijbonen, je hebt het vast wel eens gehoord. Iets verderop hoor ik vrolijke geluiden, het zijn de zomerworteltjes, ze zijn klaar om uit de grond getrokken te worden. Ze zijn allemaal hetzelfde, oranje van kleur, maar dat hoeft niet, er zijn ook paarse, gele en witte wortels. Déze zijn allemaal oranje en ze hebben best veel lawaai…Ik vraag waarom ze zo’n lol hebben, nou, zegt de ene: “sommige van ons hebben hele rare modellen, zijn niet allemaal even recht, lijken soms op mensen…”, “Op mensen?” vraag ik… ja, twee wortelbenen en soms nog veel meer, hoor ik links van een paar wortelmeisjes, die ineens rood aanlopen…
Verder vraag ik maar niks, gelukkig weet ik wel dat worteltjes heel gezond zijn … “en…” zegt Wortellientje, “goed voor de ogen, want ik heb nog nooit een konijn gezien met een bril op” .. alle worteltjes moeten weer hard lachen en ik lach maar mee. Straks maar eens een mooie bos wortels uit de tuin trekken, kijken of ze twee benen hebben … 🙂 .
De bietjes, die worden al regelmatig geoogst, bietjes zijn er in rood, paars, geel en zoals bij mij in de tuin ook in rood met witte strepen. Ook in verschillende modellen, mooie volle ronde, plat ronde, langwerpige.. het is maar net welke je lekker vindt.
“Jaaaa”, zegt het slanke langwerpige bietje, lange Kroot, ik ben heel lekker zoet. Flauwekul zegt Roos het volle ronde bietje, ik ben even zoet als jij en ook Grietje het gele bietje praat mee en vertelt dat de vorm en het model er niet toe doen, “het gaat om de binnenkant, daarin zijn we allemaal even lekker en zoet” en zo is dat!
De Courgettes met hun prachtige vruchten kijken van afstand toe, “pff wat een gezeur en wat een dom geklets, gelukkig zijn wij rustige planten”. Dat zijn ze, Courgettes zijn er ook in meerdere kleuren, egaal of gestreept, hun vruchten zijn prachtig en net als de iets verderop staande familie Pompoen, die inmiddels ook mooie vruchten heeft, zullen ze deels in de soep belanden, maar wel heel lekkere soep. Maar ook in stukjes gebakken in de koekenpan of in schijfjes met honing (pompoen) in de oven of geraspt in een pannenkoekje, komen ze allemaal goed tot hun recht.
Ze vinden het allemaal goed, Ze vinden het fijn als er weer bijen op hun bloemen belanden en het stuifmeel van de manlijke bloemen naar de vrouwelijke bloemen brengen, waardoor er mooie babycourgetjes ontstaan, welke later uitgroeien tot mooie grote courgettes, dat gaat heel snel hoor, ze groeien als kool… Over kool gesproken… , protesten van de boerenkool hoor ik over en weer!
Mientje Boerenkool klaagt dat ze nog steeds niet is uitgeplant en met deze warmte nog steeds stijf tegen haar broertjes en zusjes aan staat… Ik leg uit dat ze normaal allang uitgeplant zouden zijn, maar dat de grond te droog is en dat ik op regenwater wacht… “Nou, dan kun je nog lang wachten, pfff..” klaagt Mientje… maar ja, het lukt deze tuinman niet om regelmatig te sproeien… Mientje kijkt mij nog maar eens boos aan. Aan de andere kant staat de palmkool, deze was wél op tijd uitgeplant, met hun palmvorm vinden ze het vast wel fijn deze warme zomer. Ze zien er tevreden uit. Marina Palmkool is een Italiaanse groente en kan als boerenkool gegeten worden, maar ook in de wok schijnt het erg lekker te zijn. Marina moet lachen om Mientje Boerenkool, “wij waren er lekker op tijd bij en groeien goed, jullie moeten dat nog maar afwachten, haha “… Mientje kijkt boos en trekt een lange neus naar ons…
Inmiddels liggen er drie blije gele courgettes in mijn tas, bijna een kilo vrolijke paarse bonen en een paar even gezellige slabonen, Tiny Slaboon en Paul Snijboon zijn inmiddels terug van hun vakantie en ook van hun nageslacht wordt nog geoogst.
Wortellientje Zomerwortel, Peppino Komkommer, een stel leuke augurken, Pa Paprika, Ricardo Peper, Sally Selderij en de familie Mozart met hun mooie rode aardappelen, wachten al op het moment dat ze mee mogen. De oogsttijd is toch een mooie tijd, iedereen blij, behalve Mientje dan, maar binnenkort zal zij ook blij zijn als ze meer ruimte krijgt om haar bladeren uit te vouwen en kan uitgroeien tot een mooie wintergroente.

Wim Boers.