Buitenmomentjes (141)

Moestuinsprookjes

Eergisteren, twee juli, was het precies een jaar geleden, dat het eerste Moestuinsprookje werd geboren. Ene Erwtje fluisterde mij een verhaal in, wat uiteindelijk het begin werd van een hele serie Moestuinsprookjes en zolang de groenten en bloemen mij hun verhalen nog toevertrouwen, ga ik ermee door.

Deze ochtend kwam de zon weer mooi tevoorschijn en scheen haar zonnestralen uit over de tuinen en de natuur. De vogeltjes floten net als alle andere dagen hun lied, maar sommige gaven al fluitend aan, dat de vakantie binnenkort begint. In de vakantie gaat er ook in de natuur veel veranderen, de vogels gaan in de rui, de eenden zijn vaak het eerst, alle mannetjes verliezen hun mooie kleuren en het lijken dan allemaal vrouwtjes, maar na verloop van tijd keren hun mooie manlijke kleuren weer terug. De andere vogels komen nog aan de beurt, hun veren gaan nog vallen en ook zij krijgen allemaal nieuwe veren, behalve de jonge vogels die dit jaar geboren zijn, ook zij gaan in de rui om hun mooie echte kleuren te krijgen, maar het eerste jaar houden ze hun vleugelpennen en staartveren, al het andere vernieuwt, maar die in de vleugels en staart niet, daar krijgen ze volgend jaar mee te maken.

In de tuin en in de mooie zon wordt al druk gefluisterd, de laatste erwtjes zijn klaar voor hun vakantie, ja ook Erwtje, zijn koffertje staat al ingepakt, gisteren werd de familie Erwt nog geoogst en werd de peul, waarin ze zo knus samen zaten, geopend en konden ze eruit springen en nu… nu zijn ze klaar om op vakantie te gaan. “Waar gaan jullie naar toe?” vroeg ik aan Erwtje, hij antwoordde dat hij op wintersport gaat, ergens in het huis schijnt een grote diepvrieskist te staan en daarin ligt nog wat sneeuw, is het heel koud en kun je echt lange tijd goed doorbrengen. Nou, dat klinkt veel belovend. “Wat neem je zoal mee op wintersport? “ was mijn volgende vraag en het antwoord was dat ik wel even in zijn koffertje mocht kijken…. plastic zakjes, plastic handschoenen en plastic mutsjes, in deze tijd schijnt er toch nog veel plastic gebruikt te worden in de vriezer, terwijl iedereen zegt dat het niet goed is voor de natuur, dus ook niet voor de wintersport. Erwtje schrikt, daar had hij al weleens van gehoord, maar had er nog niet genoeg over nagedacht. Hij beloofde om met de familie in gesprek te gaan om te kijken wat nog meer mogelijk is, misschien een (diepvries) bakje met deksel, waar ze met zijn allen in kunnen kamperen, een soort vakantiehuisje in de sneeuw, we zullen het nog horen…

De boontjes ontwaken ook, zij zijn nog klein, een enkele al wat groter. Paul Snijboon is soms een hele rare boon, maar hij heeft een goed hart en laat weten dat alle families Boon er in de vakantie het slechts aan toe zijn. De beste tijd voor de bonen is vaak juli en augustus, dan worden ze regelmatig geplukt, maar ja, dan begint de vakantie ook en dus brengen ze de vakantie altijd door in eigen land. Als ze nu nog maar regelmatig geplukt worden door mensen die op de tuin passen als de eigen tuinmensen op vakantie gaan… dan is het nog te doen, maar laten ze ons twee of drie weken hangen, dan krijgen we allemaal met obesitas te maken, de ene boon nog dikker dan de andere.

Paul Snijboon fluistert mij in dat dikke bonen ook heel lekker kunnen zijn en knipoogt erbij.

We geloven hem maar gelijk. Paul Snijboon is al wat groter en hij kan misschien nog met zijn vrouw Tiny Slaboon op vakantie. Hun caravan staat al klaar voor vertrek en binnenkort vertrekken ze naar “San Weckfles”, waar ze de komende tijd zullen verblijven.

De aardappelen in de moestuin staan er goed bij, vakantie of niet, dat maakt hun niks uit, ze kunnen gerust in de grond blijven, ook al sterft hun mooie groene kruin af, onder de grond is het goed vertoeven voor alle aardappelen. Zolang er maar geen ziektes op hun blad neerdalen en de coloradokevers wegblijven, is er niks aan de hand. Die coloradokevers zijn beestjes die iets groter zijn dan het lieveheersbeestje, maar ze hebben geen stippen maar strepen en ze zijn gek op al het groen van de aardappelplant dat boven de grond staat, nee, welkom zijn ze niet.

De peultjes zijn al vertrokken, de meesten dan, hun tijd van gezelligheid in de tuin is nu wel voorbij, er zullen er vast nog een paar staan, maar nee, deze zijn al vertrokken.

De familie Tuinboon staat nog wel vrolijk in de tuin, hoewel de dikste bonen al geplukt zijn, zijn ze niet bang om deze zomer in de vakantie vergeten te worden. “Over een aantal weken zijn we allemaal weg uit de tuin en kunnen de tuinmensen om ons vrolijk op vakantie gaan”, legt Hans Tuinboon ons uit, gelukkig maar, de tuinbonen zijn al tussen februari en april gezaaid en zijn dus ook op tijd geoogst. De familie Kool is nu nog in de groei, de planten zijn inmiddels uitgeplant en de komende maanden gaan ze hun kolen vormen, rode kool, witte, kool, groene kool, spitskool en noem maar op. De boerenkool is nog te klein in deze tuin om nu al uit te planten, zij maken ook geen kolen, maar hele mooie bladeren met veel krullen erin, meestal zijn het meisjes, de hele dag bezig om er zo mooi mogelijk uit te zien, om zo in de wintermaanden het mooiste meisje van de boerenkoolklas te zijn.

De herfstprei moet nodig worden uitgeplant, ze roepen al dat ze te dicht op elkaar staan met dit warme weer, ze willen graag meer ruimte, maar helaas, de tuinman heeft geen ruimte in de tuin om ze lekker diep in de tuin uit te planten, ze moeten nog even wachten.

De zomerworteltjes zijn wel blij, want ze zien er prachtig uit, ze giechelen en maken pret met de jongens, deze peentjes lachen terug en soms flirten ze een beetje met de winterwortels, die nu nog veel kleiner zijn. En zo valt er ook in de vakantie nog veel te beleven in de moestuin.

Wij wensen alle groenten die op vakantie gaan héél veel plezier en ook de thuisblijvende groenten een fijne zomer, hopelijk kunnen zij in de herfst op vakantie.

Wim Boers.