Buitenmomentjes (130)

Moestuinsprookjes

Het is vijf uur in de middag, moeder komt thuis van haar werk en vader is druk aan het werk in de keuken, ze groeten elkaar en zijn blij dat ze elkaar weer zien. In de hoek van de kamer zit een jongetje te spelen met zijn vriendje en op de bank ligt een meisje te scrollen op haar smartphone. Een normale aanblik zoals je dat in 2022 kunt verwachten. Verse groenten worden bereidt en de aardappelen zijn geschild. De karbonaadjes liggen al in de pan, drie stuks, want Lisa eet geen vlees, ook dat kan in deze tijd. Er wordt druk heen en weer gekletst en moeder vraagt aan Job, het vriendje of hij naar huis wil gaan, want Leon moet de tafel dekken. Het is niet veel werk om even de tafel af te ruimen en er een tafellaken op te leggen, dan komen de borden, er worden drie borden op tafel gezet en ook komen er de vorken, messen en lepels naast te liggen, nu nog een paar pannenonderzetters en opscheplepels… en vervolgens ploft Leon op de bank. Vader kijkt omhoog en zegt: “Leon, je vergeet nog een bord”, waarop Leon antwoordt dat hij geen eten wil , met de woorden: “Ik lust geen eten”. Moeder reageert geïrriteerd van: “Begint dat nu weer? Vooruit, aan tafel”…
Leon en Lisa gaan met tegenzin aan tafel zitten en leggen hun bord andersom. Vader fronst zijn wenkbrauwen en wordt een beetje boos… “Wat willen jullie dan? Patat… pannenkoeken… poffertjes?”…. Nou daar hebben de kinderen wel zin in, maar helaas, dat krijgen ze niet, ze moeten leren groenten eten.

In de pan liggen lekkere worteltjes en ze horen het geluid van de kinderen aan… “wat hoor ik nu?” zegt Wortelientje, ze lusten ons niet en we zien er nog wel zó lekker uit, we zitten vol met vitamientjes, dat hebben de kinderen juist nodig. In een andere pan komt aardappel Annabelle omhoog en reageert dat ze er niets van begrijpt, ook aardappelen bevatten bouwstoffen, waar kinderen van gaan groeien. Een pan verder, daarvan gaat het deksel voorzichtig omhoog, het is Joris Slaboon,die onder het deksel doorkijkt, hij heeft ook het hele verhaal meegekregen en wordt er best wel verdrietig van. Want ook peulvruchten zoals bonen en erwten zijn juist heel gezond.

Moeder pakt een opscheplepel en schept van alles wat op het bord van de kinderen, die verschrikt reageren. “Hier, eten! En als jullie niet eten, dan…” , ja wat dan…? In ieder gezin zal het wel eens zo door de kamer klinken. Ook in vroegere jaren toen de ouders nog kinderen waren kwam het wel eens voor dat je iets niet wilde eten. Je bleef dan net zolang aan tafel zitten totdat het bord leeg was.
Maar tegenwoordig is patat met frikandel áltijd lekker en groenten niet, aldus een groot aantal kinderen. Natuurlijk is het wel te begrijpen, want de groenten uit de winkel zijn vaak lang niet zo lekker als dat ze vers uit de moestuin komen, maar toch…
De kinderen staren naar hun bord, er liggen een paar boontjes, een paar worteltjes en een dikke aardappel. Wortelientje schrikt en gaat rechtop zitten en kijkt het jongetje met grote ogen aan.. “Wat hoor ik nu? Lust jij geen worteltjes, die zo gezond zijn? Schaam je, we zijn zó lekker en zó gezond voor jullie, kinderen die nog in de groei zijn”. Leon schrikt en kijkt het worteltje aan….
Op het andere bord ligt Joris Slaboon languit, “Haha, jij denkt dat wij bonen niet lekker zijn? Nou, dan heb je mij nog niet geproefd”, aldus Joris. Ook Annabelle staat op, loopt een rondje over het bord en zegt: “hmmm… jullie willen dus niet groot, gezond en sterk worden?” … De kinderen zijn verbaast dat de groenten in opstand komen en hun een wijze les leren…
Lisa is het oudst en ze zegt: “Nou, patat is ook een aardappel”, ja dat klopt reageert Annabelle, maar die zijn in olie gebakken en dat is niet altijd gezond, wel één keer in de week, daar doe ik niet moeilijk over, maar je moet ons ook eens zo eten, lekker gekookt, met wat verse groenten erbij.

De kinderen kijken elkaar aan, zou het echt zo belangrijk zijn om groente te eten? Zouden ze anders klein blijven en niet groeien? Ze zijn wel een beetje geschrokken van de verhalen die de groenten hun hebben verteld. Lisa kijkt naar haar ouders en zegt: ”nou…. ééntje dan” en ze prikt een boontje aan de vork en eet deze snel op. Hmmm… eigenlijk best wel lekker, dus ze neemt er nog maar ééntje… . Leon kijkt met grote ogen naar zijn zus en denkt van wat is dat nou? Dan kijkt hij op zijn eigen bord waar zes worteltjes hem aan staren, zijn gezicht verandert en hij kijkt omhoog naar zijn moeder, ook zij en pappa kijken hem aan… “nou… als ik dan een heel klein stukje proef?”
Vader knikt en zegt dat hij het maar moet proberen. Leon prikt een wortel aan zijn vorkje en bestudeert het worteltje van kop tot teen. Het worteltje kijkt Leon ook aan en zegt: “Toe dan… neem maar een grote hap” , maar Leon aarzelt nog en legt de wortel terug, dan prikt hij een boontje aan zijn vork, ook deze boon kijkt lief naar Leon… maar dan schreeuwt Leon: “Ik lust geen groente!!!!! “ En met een boos gezicht rent hij van de tafel. Nu wordt vader ook boos, “vooruit!!! aan tafel en je moet echt iets eten of wil je altijd klein blijven?!!! ”
Verschrikt gaat Leon weer aan tafel zitten. Lisa zegt dat het tóch wel lekker is, zo’n boontje en zo’n worteltje en dat een stukje aardappel met appelmoes óók heel lekker is.
Nu wordt Leon wat vrolijker en probeert een klein hapje van zijn groenten te nemen, nou, het viel best wel mee en even later heeft hij toch nog zijn bord half leeg gegeten. De ouders zijn tevreden, er is weer een goede stap gezet. Vanaf die dag vernemen de kinderen dat ze niet ziek zijn geworden van hun eten, maar dat ze er juist sterker van zijn geworden.
De volgende avond staan er gelijk al vier borden op tafel, de kinderen hebben van de groenten een wijze les gekregen en voortaan zullen ze niet meer klagen aan tafel, maar gewoon van alles wat proberen, want groenten zijn nou eenmaal héél gezond.

Wim Boers.