Buitenmomentjes (121)

Moestuinsprookjes

Ergens in een tuin hier niet ver vandaan, wonen de Bataten, een vreemde familie welke ooit overgekomen is uit het verre Mexico en die zich sinds een aantal jaren hier hebben gevestigd. Ze vinden het wel leuk hier en doen hun best om hier te groeien, ook al houden ze wel van een beetje warmte, van koud weer moeten ze niks hebben. In Nederland worden ze zoete aardappelen genoemd. “Aaahh…”, hoor ik jullie denken, zeg dat dan meteen, maar ja alle landen hebben weer een eigen naam voor planten. Aardappelen, die wij heel goed kennen en die we vaak eten, die heten in België patatten en wat wij patat noemen, dat heet bij hun weer friet, tja, best ingewikkeld allemaal, niet? Nou hoor je in Nederland ook steeds vaker dat ze een frietje met mayonaise bestellen, maar bij anderen blijft het gewoon een patatje mayo…
Zoete aardappelen hebben helemaal niks te maken met de aardappels die wij kennen.
Hoewel ze beiden onder de grond groeien, maar nee… aardappelen zijn familie van de tomaten en groeien omhoog in kleine struikjes en zoete aardappelen zijn meer familie van de Winde, dat is een kruipend of klimmend plantje. Ze zijn er met oranje en met paarsrode schil.
Gewone aardappelen worden in het voorjaar gepoot, een klein aardappeltje groeit en groeit en onder de grond groeien dan allemaal nieuwe aardappelen. Bataten niet, deze zoete aardappels groeien heel anders. Al vroeg in het voorjaar worden de bataatjes binnen opgekweekt, Bataatje is een klein ventje en hij weet precies hoe dat gaat. De mensen nemen een glas of een vaasje en vullen deze voor de helft met water uit de kraan. Dan prikken de mensen een paar worstprikkertjes in het midden van zo’n zoete aardappel, dus gewoon in mijn middel, zucht Bataatje.. alsof dat geen pijn doet, maar gelukkig zijn wij een sterke familie en laten ons niet kennen, we zeggen gewoon dat het een beetje kriebelt… Vervolgens worden we opgepakt en zetten ze ons met ons kontje in het koude water dat in het glas of het vaasje zit. “Bah”… dat is best koud aan ons kontje, maar gelukkig went het snel. De worstprikkertjes die op vier plaatsen in ons middel zijn geprikt, die rusten op de rand van het vaasje, zodat we niet verdrinken, maar voor de grootste helft nog boven water blijven… “gelukkig maar”, anders zouden we onder water komen en zwemmen in zo’n klein glas… nee dat lukt echt niet. Maar gelukkig gaat het goed en het water voelt al iets minder koud aan ons eh… kontje… 🙂 .
We vinden het natuurlijk ook wel fijn dat we zo water krijgen, want anders zouden we verdrogen,legt Bataatje uit. Na verloop van een paar weken komen er plots kleine groene puntjes tevoorschijn uit Bataatje zijn huidje, het kriebelt wat, maar dat gevoel is hem bekend. Deze kleine groene puntjes zijn het nieuwe leven voor de zoete aardappelen, deze groene puntjes gaan groeien en groeien en zo ontstaan er kleine bosje aan Bataatje zijn lijfje. Maar dan komen de tuinmensen uit hun luie stoel, pakken een mesje en snijden de groene plantjes héél voorzichtig uit onze lijfjes en ze nemen ook nog een klein stukje van ons lichaampje erbij mee, best wel een beetje pijnlijk, maar Bataatje houdt zich groot en ziet hoe er al vijf stekjes uit zijn lichaam worden gesneden. Ook bij de broertjes en zusjes, de vader en moeder en de andere familieleden van Bataatje, worden deze stekjes er voorzichtig afgehaald. Nou, lekker dan, daar staan we dan, allemaal weer koud met kleine wondjes aan onze lijfjes, wachtend tot er weer nieuwe groene puntjes tevoorschijn komen.
Alle geoogste stekjes worden in een doorzichtig glas met water gezet en komen voor het raam te staan, daar waar veel licht binnenkomt. Na een aantal dagen zie je dat er aan ieder stekje worteltjes gaan groeien en die worden steeds langer en langer. Een paar weekjes nog en dan worden de stekjes opgepot in een potje met potgrond. Af en toe krijgen ze een beetje water en de plantjes groeien er lustig op los, het liefst in een ruimte waar het niet te koud, maar ook niet veel te warm is.
Heel veel mest schijnen ze niet nodig te hebben, maar toch kunnen ze ook niet groot worden zonder goede voeding, dus iets zal hun vast wel goed doen..
Zodra het half mei is geweest zouden ze in de tuin geplant kunnen worden, maar beter is het om nog te wachten tot eind mei, de plantjes kunnen totaal niet tegen nachtvorst, dan gaan ze dood en is alle werk voor niets geweest. Dus pas goed op of dek ze anders af als je het niet vertrouwt. In de tuin gaan de batatenplantjes nog harder groeien en ze nemen veel ruimte in beslag. Ze kruipen over de grond en liggen allemaal lekker warm bij elkaar als een grote groene deken. Wat je niet ziet is dat er onder de grond wortels groeien die steeds dikker en groter worden, hieruit groeien de nieuwe zoete aardappelen. Ze hebben de hele zomer en herfst de tijd om lekker te groeien, maar voordat de vorst komt moeten ze allemaal uit de grond worden gehaald en dán pas zie je wat de opbrengst is. De lekkere zoete aardappelen zijn gezond en je kunt er lekkere gerechten mee maken, zelfs patatjes, bataten-patatjes zijn het dan en die zijn echt héél erg lekker!
Nu wil het niet zeggen dat het de eerste keer allemaal gelijk lukt om mooie zoete aardappelen te kweken, maar we gaan het gewoon proberen, doen jullie mee?
Bataatje is blij dat jullie het ook willen proberen, zo helpen jullie zijn familie om steeds verder uit te groeien en zo worden de Bataatjes ook steeds bekender!
Bataatje gaat rusten, hij heeft zijn werk gedaan, de stekjes zijn van zijn lichaam gehaald, één stekje zit er nog, die is vergeten, Bataatje duikt onder de grond en hoopt dat zijn laatste stekje een echte plant wordt. Maar de andere stekjes hebben al een mooie voorsprong, ik denk dat ik half januari maar eens begin om mijn Bataatjes op water te zetten, lekker met hun kontje in het koude water en dan? We wachten af…. Zorg wel dat je biologische zoete aardappelen koopt, deze hebben meer kans van slagen! Succes allemaal , Bataatje is nu al blij met jullie!

Wim Boers.