Buitenmomentjes (117)

Moestuinsprookjes

Ieder jaar wordt er weer andijvie gezaaid, want veel mensen eten het graag, het is natuurlijk ook een hele gezonde groente en An weet dat. An Dijvie is nog een jong plantje, ergens in een grote moestuin.
Andijvie heb je in vele soorten, maar eigenlijk zijn het er maar twee, de gewone andijvie met mooie volle bladeren en de krulandijvie. An is de gewone en Krullie is een echte krulandijvie.
Je hebt natuurlijk de zomer andijvie en de winterandijvie. An is een echte zonaanbidster en is dus graag zomers in de tuin te vinden. IJsbrand daarentegen, is een volhart winterandijvie, dat wil zeggen dat hij mooi gevuld is, net als An een mooie gevulde krop, maar dan winterandijvie.
IJsbrand kan heel goed tegen wat lagere temperaturen.
An moet daar niks van hebben, brr, ze vindt dat maar veel te koud.
Krullie is er het hele seizoen wel, Krullie Dijvie heeft in de groep van de Krullers veel neefjes en nichtjes, krulandijvie is er met een geel hart of met een wit hart of gewoon in een mooie groene bos krullen. Sommige mensen zaaien de Andijvie wel eens te vroeg en dan schiet de plant door, dan komt er bijvoorbeeld uit de hoofdjes van de plantjes een hele hoge groene spriet met blaadjes, hierin kunnen mooie donkerblauwe bloemetjes komen, maar dat is eigenlijk niet de bedoeling. De bedoeling is dat An, IJsbrand, Krullie en de rest van de familie mooie grote kroppen krijgen, die geoogst kunnen worden en waar de mensenkindjes lekker van kunnen eten.
An wordt door de schrijver van dit verhaal, toch vaak later gezaaid, vaak pas half juni, in de tijd dat ook de IJsbrandjes gezaaid worden, waarom doet hij dat? An zou het dan minder warm krijgen in de herfst. Om te voorkomen dat de plantjes toch doorschieten, zaait hij ze later in het jaar en heeft dan vaak meer succes, mooie grote kroppen van An Dijvie in de tuin en dus lekker veel om van te eten.
Krullie haar vriendinnetje is een meisje van stand, ze heet Frisée, vroeger werd de gewone krulandijvie ook wel Frisée genoemd, maar dat was dus meer voor de rijken uit de familie van An Dijvie.
Ook nu komen er diverse Franse namen voor in de familie van Frisée. Krullie kent ze ook wel, maar zulke deftige familie…. , nee dat is niets voor haar. Ome Krul de Meaux, bijvoorbeeld, dat is een moeilijke Franse naam, maar hier noemen ze dat een soort cake-andijvie, omdat hij zo’n mooi geel hart heeft, nee, daar doen ze niet zo moeilijk over.
En een andere Krulandijvie draagt de naam President, nou, dan weet je het wel, die leven in de hogere kringen, die zijn vast heel geleerd en hebben dan ook vast hele mooie krullen.
Maar dat mag je niet tegen ze zeggen, ze noemen zicht zelf héél “gefriseerd”.
Maar An is blij met haar gewone leventje, zij moet niks hebben van die tak van de Krulandijvie en ook Krullie speelt liever in de tuin met An, gewoon lekker eten en uitgroeien tot mooie grote meiden, zodat het mooie volle kroppen worden.
Nu zijn An en haar vriendjes en vriendinnetjes een klein beetje bitter, maar gelukkig is dat tijdens de bereiding door de mensen wel weg te werken, met lekkere sausjes of met de familie Kruid.
An weet dat er verschillend met haar familie wordt omgegaan, sommige neefjes en nichtjes worden rauw gegeten, sommige gekookt en anderen verdwijnen in de stamppot….
Afijn, inmiddels is An nog een mooi klein plantje en staat ze samen met Krullie in de tuin, hun blaadjes raken elkaar net, eerst na het zaaien groeiden ze nog lekker dicht tegen elkaar aan in een kort rijtje, heel knus, maar toen kwam de tuinmevrouw die ze uit de grond haalde en van elkaar scheidde…, nu staan ze allemaal 20 tot 25 centimeter uit elkaar, dat is omdat ze zo beter kunnen uitgroeien tot volwassen planten. Als ze zo kort bij elkaar staan, zullen hun bladeren elkaar tijdens de groei weer aanraken en dan groeien ze samen omhoog. Ze worden dan nog mooier en voller dan als ze te ver uit elkaar staan. Het is gewoon een knusse familie die graag dicht bij elkaar de tijd door brengt.
Op een afstandje staat Nijn, het konijn, Nijn die ziet al die mooie plantjes staan en het water loopt haar bijna uit de mond, maar helaas, er zit een groot en hoog hek om de tuin, An lacht en roept: “hahaha, je kunt lekker niet bij ons komen”, Nijn loopt maar weer verder, dit keer geen jonge blaadjes van An of Krullie. De zon gaat schijnen, eindelijk, na een week regen is het nu tijd om te groeien, de meisjes hebben het naar hun zin, het is nu prachtig weer voor de zomerse An Dijvie en ze wordt vast een hele grote volle meid!

Wim Boers.