Buitenmomentjes (116)

Moestuinsprookje: Vergeten groenten


Er was eens heel, héél lang geleden ergens een land waar allemaal groentes groeiden en iedereen at er lekker van. Deze groentes groeiden met veel plezier en het waren blije groenten. Maar de jaren verstreken en sommige groenten werden niet meer gegeten, ze raakten uit de tijd, tot verdriet van de andere groentes. Maar de andere groentes deden goed hun best om populair te blijven en daar werd door de mensen flink van gegeten. Groentes vinden het nou eenmaal heel fijn als hun naam voor komt in de lijst van meest gegeten groenten.
De achtergebleven groenten werden verdrietig, niemand wilde hun meer en met de tijd werd hun naam niet meer of nog nauwelijks genoemd en verdwenen ze uit de winkels… ze werden vergeten!
Maar helemaal uitgestorven raakten ze nooit, ze vormden samen een groep van vergeten groenten en vestigden zich ergens waar nooit iemand kwam.
Ze bleven groeien en kregen zaden en konden zich zo toch nog vermeerderen.
Na vele jaren ontdekte iemand dat er in die groep van vergeten groenten, soorten zaten die wel pasten in menig dieet en ook mensen met een moestuin konden aan zaden komen van deze groenten. Kareltje Pastinaak, bekend om zijn prachtige wortelvorm, maar met een beetje een anijs-achtige smaak kwam weer wat vaker in beeld en sommige restaurants boden stamppot pastinaak aan op hun menu kaart. Kareltje was blij, eindelijk! Eindelijk kwam er weer leven in de familie Pastinaak, die jaren stil hadden gezeten. Ze waren vergeten, maar nu worden ze weer zichtbaar en krijgen ze de naam “vergeten groente”.
Voor veel mensen met een moestuin was pastinaak niet echt iets wat vergeten was, maar voor de stadsmensen wel en zo gebeurde het dat de familie van Kareltje Pastinaak weer bekend werd en nu ook weer in de winkels of bij de groenteboer verkocht wordt.
Omdat Kareltje Pastinaak onder de grond groeit, ziet hij weinig zonlicht, waardoor zijn huidje vrij blank is, dus als Kareltje in een pastinaak stamppotje terecht komt, heeft hij eigenlijk dezelfde kleur als Bintje de Aardappel, Bintje is ook licht van kleur. Vandaar dat de mensen vaak één of twee winterwortels mee koken in de stamppot, aldus Friso Winterpeen, Friso is diep oranje van kleur en leeft ook ondergronds. Nu wordt de stamppot iets gekleurder en ziet het er nóg smakelijker uit.
Als je een pastinaak schilt , komt er een plakkerig vocht vrij, wat je moeilijk van je handen af krijgt, Kareltje knipoogt, hij vindt dat wel grappig, want hij laat zich zo maar niet schillen…
Zo’n geschilde pastinaak in dunne plakjes gesneden, is heerlijk uit de frituur, klein beetje zout er bij voegen als ze uit de frituur zijn en dan warm opeten. Kareltje weet het, Pastinaken zijn lekker en gezond.
Een ander voorbeeld zijn Tamara Rammenas en Ronald Koolraap, ook zij waren ooit een veel gegeten groente, maar ze werden vergeten en leefden ook op het stukje grond met vergeten groenten, ver hier vandaan, maar ze kwamen elkaar tegen en sloten een band, beiden zijn net als Kareltje groenten waarvan het lichaam onder de grond… en hun weelderige haardos boven de grond groeit. Tamara Rammenas is ook nog familie van Jip Rettich, ze zijn verre neven en nichten, maar ook de familie radijs behoort tot deze familie. Eigenlijk smaken Tamara en Jip allebei een beetje naar Radijs. Jip Rettich is heel iets pittiger van smaak dan Tamara Rammenas, maar Tamara kan er ook wel wat van. Tamara heeft een dikke zwarte huid en Jip is vaak wat wit van kleur.
Ronald Koolraap is weer familie van Sweety Suikerbiet en van de familie Voederbiet en van de familie Knol, jullie weten het vast nog wel, meneer Knol was de leraar uit een eerder moestuinsprookje.
Tamara trekt graag veel op met deze telg uit de Koolraap familie en zo vormen ze al een leuk stel.
Gelukkig zijn ze nu niet meer zo onbekend en worden steeds vaker weer gegeten.
Koolraap is iets bitter van smaak, maar uiteindelijk lekker te bereiden, de Drentse familie Koolraap laat zich altijd lekker smaken met wat suikerstroop, na het afgieten van de koolrapen een paar eetlepels suikerstroop toevoegen en dit goed door elkaar roeren, het is heerlijk.
En zo hebben we Marietje Groenlof en Jans Snijbiet nog, maar ook de hele familie van de paarse bonen… ja echte paarse bonen zijn super lekker, ook zij behoorden ooit tot de vergeten groenten.
Een aantal jaren geleden vertelde een oude mevrouw mij, dat haar vader vroeger ook altijd paarse bonen in zijn moestuin had, paarse bonen worden tijdens het koken groen, sommige noemen het toverbonen, de smaak van paarse groente schijnt beter te zijn dan groene groenten.
Nu de vergeten groenten weer in de belangstelling komen zijn ze dus niet meer vergeten en kan over een aantal jaren dat vreselijke woord er weer af en zullen ze misschien wel bovenaan de lijst met populaire groenten komen te staan.
En zo gaat het in de mensenwereld ook, mensen die altijd veel betekend hebben voor anderen, raken op een gegeven moment vergeten, maar uiteindelijk komen de verhalen weer naar boven, verhalen die vertellen hoe belangrijk ze vroeger waren voor anderen, laten we oppassen dat sommigen niet vergeten worden, niet als groente, maar ook niet als mens. De tijd zal het leren, maar tot nu toe kunnen alle groentes weer samen spelen en van elkaar leren hoe ze lekker bereid gaan worden in een lekkere maaltijd.
Wim Boers.