Buitenmomentjes ( 115)

Moestuinsprookjes

Maruije is een klein lief uitje en vandaag gaat ze uit in de tuin, samen met haar neefjes en nichtjes.
De familie Uien is een grote familie, ze stammen nog af van de tijd dat uien “Siepels” genoemd werden. Tegenwoordig kent iedereen de familie Uien wel. Uien worden al vanaf maart gezaaid, netjes op rijen in de tuin en de wat sterkere familieleden zijn de plantuitjes, deze worden al als pubers in april geplant in de tuin en groeien uit tot mooie volwassen uien.
Net zoals er wilde konijnen zijn, heb je ook wilde uitjes, die leven in een bos en ze hebben dan ook de naam bos uitjes gekregen. Zodra ze geoogst worden, zijn het bosjes kleine uitjes die erg lekker zijn, vinden ze zelf. Daarnaast hebben ze nog half broertjes en half zusjes die al vroeg in de tuin geoogst worden, dit zijn de lente uitjes.


Uitjes vinden ze erg leuk, dus uitjes gaan vaak uit. Vaak spelen ze samen in de tuin.
Maruije heeft een vrije dag, en haar vriendinnetje Trui is vandaag op bezoek. Ze hebben plannen om op deze warme zomerse dag eens lekker van de zon te gaan genieten, ze gaan naar het strand en kleden zich uit, uien bestaan uit laagjes rokken, steeds trekken ze een rokje uit, totdat hun witte huidje zichtbaar wordt en gaan ze lekker liggen bakken in de zon. Natuurlijk niet te lang, want anders worden het gebakken uitjes en dat willen deze jonge uitjes nu nog niet.
De zonnebrilletjes komen tevoorschijn en zo liggen ze heerlijk op hun strandlaken. Plots verschijnt er een grote schaduw over hun lijfjes, de uitjes schrikken er van, wat is dat nu ? Gaat de zon weg? Ze openen hun oogjes en zien een reuze knoflook jongen voor hun neus staan, het is Knoffie…
“Hey, Knoffie, ga eens opzij! “ roept Trui, “zo worden we nooit mooi bruin”… Knoffie moet lachen en laat weten dat hij hun nog wel heel erg wit vindt. “Je stinkt wel een beetje”… roept Maruije, Knoffie geeft als antwoord dat dat normaal is voor een knoflookplant, knoflook is familie van de ui, maar met een grotere zweetgeur onder de oksels, de meisjes vinden het maar niks.
Knoffie gaat weer verder en de meisjes genieten verder van hun uitje op het strand.
Even later passeert er een ander meisjes uitje, zij heeft mooie zilveren kettingen om en zilveren oorknopjes in, ook heeft ze een zilveren armband en een zilveren horloge, het is het bekende Zilveruitje. Zilveruitjes zijn gek op zilveren sieraden. Maruije en Trui vinden het maar een “zoetzuur uitje..”. Na een halve dag in de zon, merken ze dat ze toch iets verbrand zijn, het zijn ineens rode uien geworden, ze moeten er hard om lachen. Ook hun rokjes, de uienbladeren, zijn mee gekleurd en zo gaan ze als rode uien weer terug in de tuin. Onderweg komen ze langs de bosuitjes, die staan met fris groen allemaal rechtop bij elkaar en ze kletsen er op los. De Lente uitjes worden geoogst, deze hebben hun langste tijd in de tuin gehad en worden door de tuinmensen meegenomen naar huis.


De puberende plantuitjes zijn inmiddels al volwassen aan het worden en iets verderop staan ook nog een paar kleinere uitje, het zijn een soort mini uitje… “Hoe heten jullie? “ vraagt Maruije, de kleintjes reageren van : “Ik ben Sjalotje en dat is Charlotje en de kleinste heet Lotje, wij zijn een familie van uitjes die dicht aan elkaar groeien, gezellig dicht bij elkaar en wij zijn ook eetbaar, zowel onze uitjes zijn lekker in de sla, als ook onze groene kuifjes, zij kunnen gesnipperd smaak geven in vele gerechten. Zo hebben Maruije en Trui weer wat geleerd. Ook de gezaaide uien staan al als mooie bolgewassen in de tuin, zowel in wit als geel als rood. Alle uien genieten ervan dat ze samen groot worden. Mensen vinden uien ook heel lekker, maar soms moeten ze huilen, huilen om de uien? Nee, ze huilen dóór de uien, Trui legt uit dat het sap in hun lijfje heel sterk kan ruiken, waardoor er tranen in de ogen van de grote mensen tevoorschijn komen, maar dat geeft niks hoor, dat gaat gewoon weer over legt Maruije uit. Het kan wel anders, als je een bak water neemt en je de ui onder water snijdt, dan komt het vocht onder water vrij en hebben de mensen er geen last van.
Drie weken geleden werd al het loof van de lieve uien plat getrapt of omgebogen, daardoor zijn de uien mooier groot en rond geworden en nu, nu eind augustus trekken de tuinmensen hun aan hun kuif uit de grond, in de zon kunnen de uien mooi nog even opdrogen, voor ze mee naar huis worden genomen , hun laatste uitje, om daar de rest van het jaar te verblijven, totdat ze lekker opgegeten worden, want uitjes weten het zelf ook wel, ze zijn gewoon heel lekker!
Bovendien is het thuis lekker warm, uien hebben een hekel aan koud en nat weer. Maar nu zitten ze lekker gezellig bij elkaar, wachten tot het hun tijd is om hun laatste uitje te maken…

Wim Boers.