Buitenmomentjes (99)
Afscheid nemen klinkt vaak wat negatief, afscheid van iemand nemen die erg ziek is of nog erger.., maar het kan ook positief zijn, afscheid nemen van je werk als je met pensioen gaat of afscheid nemen van je oude auto, omdat er een nieuwe gekocht is, tja, zo zijn er vele mogelijkheden. Binnenkort nemen we afscheid van 2020, de meesten zullen er niet rouwig om zijn, want het was een raar jaar en we hopen allemaal dat het nieuwe jaar betere momenten zal brengen. Natuurlijk moeten we het nog maar afwachten, maar volgens onze premier is er licht aan het einde van de tunnel, laten we hopen dat hij gelijk krijgt. Ondanks dat het een raar jaar was, heeft dit jaar mij ook veel moois gegeven, momenten waar ik van genoten heb en waar ik nog steeds van geniet, maar ook wat gezondheidsklachten die in de zomer al zijn begonnen en waar ik nu nog mee kamp, maar ach, alles komt altijd goed, zeggen we dan. In het voorjaar werd ik gevraagd of ik een workshop wilde geven in de bijenhoek, om met een groep mensen te kijken wat er allemaal mogelijk is om te kweken in de bakken die daar stonden, stonden, inmiddels is daar ook afscheid van genomen, ze waren helemaal verrot.
Maar goed, ik zei ja, dat wil ik wel en ook eventueel advies geven, geen probleem. De plannen werden gemaakt en er melden zich wijkbewoners aan die graag een bak wilden. Maar toen het zover was om een eerste datum te prikken, toen sloeg Corona toe en ja…. we weten het allemaal wel, het ging niet meer door. Om alles toch nog een beetje mooi te laten lijken heb ik zaden gesponsord gekregen uit België en Limburg, winkels waar ik bekend mee ben. Deze groente- en bloemenzaden werden gezaaid in de vierkante meter bakken en gedeeltelijk in de moestuin. Alles kwam boven en ook het onkruid, dat werd eruit gepikt, klein werkje denk je dan, maar met de paar vrijwilligers die er waren, werd het nog wel iets meer werk. De weken gingen voorbij en het virus waren we nog niet kwijt, de zon brandde op de bakken en de tuin en er moest flink gesproeid worden. Bakken drogen sneller uit dan de tuin en aangezien de Bijenhoek gesloten was voor het publiek moest er iedere avond water worden gegeven, soms was ik pas ‘s avonds na tienen thuis.
Maar het resultaat was belangrijker en alles groeide en bloeide. Toch vernam ik dat het werk mij eigenlijk teveel werd, ik zal maar niet vertellen hoeveel uren er wel niet in de tuin werden doorgebracht, naast de eigen tuin. Gelukkig kwam er een moment dat de mensen die zich hadden opgegeven voor zo’n bak, weer zelf de verzorging konden overnemen. In die tijd had ik al laten weten aan de andere vrijwilligers, dat het mij allemaal wel teveel werd en toen liet ik ook al weten dat het mijn laatste jaar zou zijn dat ik dit werk zou doen. Afscheid nemen, dat ga ik dus doen van de Bijenhoek, maar niet helemaal, mocht er belangstelling zijn voor het kweken in de nieuwe bakken die nog gaan komen, dan wil ik best alsnog de workshop geven en als er vragen zijn over hoe je iets kweekt, wil ik daar ook best wel antwoord op geven. Maar daar laat ik het verder bij, ook alle andere vrijwilligerswerk heb ik beëindigd, maar mijn eigen kleine tuintje houd ik nog wel aan. Dat blijft hobby.
Soms hoor ik wel eens van vrijwilligers dat het toch best leuk werken is in de tuin, dat is natuurlijk ook wel zo, vooral als je altijd ander werk hebt gedaan, maar bij mij is het andersom, ik heb altijd met het tuinwerk te maken gehad en ben nu toe aan iets nieuws, iets rustiger. Het liefst pak ik de fiets en neem de camera mee om de natuur in te gaan of lekker naar mijn caravan om in de zon te zitten met een puzzelboekje en een drankje… , maar ook wil ik aandacht geven aan de kinderen die in mijn leven zijn gekomen en hun kinderen, een onverwachts geschenk. En zo ook het schrijven ga ik binnenkort iets minder maken, niet meer iedere week, in deze Lockdown situatie en ook in de wintermaanden is er niet zoveel te schrijven. Ik heb mij dat zelf ook opgelegd, het niet willen onderbreken door een week over te slaan… een tic… Ooit deed ik mee met de zwemvierdaagse, achttien jaren op rij, toen werd ik ziek en kon ik een paar jaren niet meer meedoen, het was onderbroken en dus stopte ik ermee.
Volgende week plaats ik mijn honderdste buitenmomentje, dan heb ik precies honderd weken op rij , iedere week iets geschreven, soms over de tuin, de dieren, maar ook over de bijenhoek en het Noaberschap en na de honderdste keer stop ik dus ook even, maar zal ik af en toe wel eens wat plaatsen, maar dus niet meer iedere week… Afscheid van veel bezigheden, maar ook tijd voor iets nieuws, straks een nieuw jaar, nieuwe plannen, we zien wel wat het geeft, maar hopelijk ook snel het afscheid van het Corona virus, want dat zijn we allemaal al meer dan zat. Fijne feestdagen gewenst en alvast een fijne jaarwisseling en een gelukkig nieuwjaar en zoals we dat in deze tijd zeggen: “Blijf gezond”.
Wim Boers.
Foto 1 : in het voorjaar van 2020 begon ik met het inzaaien van de
bakken en hield op mijn telefoon bij wat ik had gezaaid en
op welk plekje in de bak.
Foto 2 : Van de zomer konden we allemaal genieten van het
resultaat.
Foto 3 : Mijn eigen tuin, er staan lange bakken op hoogte die ik
mag gebruiken, eerst stonden er dit voorjaar aardappelen
in, hier net geplant.
Foto 4 : De aardappelplanten deden het goed.
Foto 5 : Komend jaar wil ik vaker naar de caravan en daar lekker
genieten van het mooie weer.
