Buitenmomentjes (93)
Het is dinsdagochtend, ik zit in mijn stoel in de huiskamer, nog geen idee wat ik moet schrijven deze week, maar vaak komt dat vanzelf wel als je eenmaal bezig bent. De week begon niet zo lekker, het weer was gisteren mooi en dan trek ik er graag even op uit, maar de plannen werden iets anders, gistermorgen bracht ik mijn moeder een bezoek die een paar nachtjes in het ziekenhuis had doorgebracht en ‘s middags fietste ik even naar mijn caravan, die ergens in de omgeving op een camping staat. Er moest nog wat opgehaald worden en ik wilde nog even een klusje doen daar, er ligt op deze camping een klussenboek en gezamenlijk doen we allemaal iets om het terrein netjes te houden. Er moesten nog wat houtblokjes, die al gekloofd waren, verplaatst worden, ik dacht dat is een mooi en niet te zwaar klusje voor mij.
Voor het zover was stapte ik de caravan in en uit, dat ging vreselijk mis, ik klapte met mijn achterhoofd tegen de scherpe rand van de deuropening en er ontstond een behoorlijke wond, bloed bloed en nog eens bloed… Bah, heb ik weer, het is al wel de vijfde keer in twee jaar dat ik hier tegenaan loop, dit keer heviger dan de andere keren. Uitkijken!!! Hoor ik dan al zeggen, maar zo gemakkelijk is dat niet, ik heb “Hemianopsie”, een moeilijk woord voor gezichtsveldbeperking, de reden dat ik geen auto of ander motorvoertuig mag besturen, want ik zie gewoon te weinig, wat ik zie is wel duidelijk, maar links van beide ogen is het gezichtsveld grijs, met daarin ook nog een zwarte vlek met kleurige flikkerlichtjes alsof de kerstboomlampjes altijd branden. De reden waardoor ik , ook boven mijn ogen, niks zie en dus geen afstand kan inschatten. Afijn, de wond werd onderweg door een vriendin verzorgd en netjes afgeplakt en nu zit ik dus een dagje thuis met hoofdpijn, gelukkig hebben we paracetamol….
Die flikkerende kerstboomlampjes doen mij denken aan een vroege kerst dit jaar, want in de kerstbomenhandel schijnt de vraag nu al groter te zijn dan het aanbod… nu al? Een verse kerstboom in huis in de tweede week van november? Ik denk dan gelijk aan een kerst met een boom zonder naalden, want die zullen er tegen die tijd dan toch wel af zijn? Ook zag ik al foto’s voorbij komen van (kunst)kerstbomen die prachtig staan in een sfeervolle woonkamer, terwijl ik altijd wachtte met de boom opzetten tot na het sinterklaasfeest, vanmorgen was ik nog aan het dichten, een gedicht maken uit een samenvatting van het sinterklaasjournaal en dan komen er plots foto’s voorbij van een mooie kerstboom. Het heeft allemaal met Corona te maken, denk ik, deze kerst zal anders verlopen dan andere jaren, niet uit eten, want de horeca blijft echt wel dicht, die gooien ze niet open twee weken voor de kerst, want dan zouden de besmettingen gelijk weer verdubbelen. Bij elkaar komen, gezellig met de familie rond de tafel, zal ook geen optie zijn, als er maar twee bezoekers mogen komen.
Sinterklaas zal ook al niet uitgebreid kunnen worden gevierd en zelfs onze wijk zal hij waarschijnlijk niet in het openbaar bezoeken, hooguit de pakjes voor de deur zetten en even aankloppen, tenminste samen met zijn pieten dan, want er wonen heel veel lieve kindjes in onze wijk…. of je moet nog geluk hebben dat ze met maximaal twee even binnenkomen. Ook zijn er kindjes die minder lief zijn , die vernielingen aanbrengen, auto’s beschadigen, mensen lastig vallen, nee, die krijgen geen cadeautje dit jaar, dat verdienen ze niet, hopelijk krijgen die een cel op sinterklaasavond, want zo denken we er langzamerhand wel over, net als het gespuis dat er voor zorgt dat er mensen hun vrije tijd moeten inleveren om te zorgen dat we allemaal veilig door de fietstunnels kunnen… te gek voor woorden, toch? Het gebeurt, nee deze kinderen verdienen geen enkel cadeau, niet met sinterklaas en niet met de kerst, hopelijk hebben ze betere voornemens voor het nieuwe jaar, maar ook daar heb ik weinig vertrouwen in. En of Corona volgend jaar over is? Nee, daar geloof ik niks van, we zullen er nog wel een tijdje aan vast zitten. Maar hopelijk kan er volgend jaar wel weer iets meer dan dit jaar.
Inmiddels is het al een heel verhaal geworden, moet ik ook maar aan het opzetten van de kerstboom gaan denken? Gelukkig is het een kunstboompje van goed één meter hoog, maar die lampjes er in prutsen is niet echt mijn ding, toch als ie eenmaal staat is het ook wel weer gezellig. De hyacintenbollen zijn grotendeels in de tuinbakken geplant, maar zes liggen er in de lade van de koelkast, die ondergaan vier weken een temperatuur van ongeveer vijf graden, eind november komen ze in een potje met potgrond, met de bol hoog in de pot en zet ik ze donker in de meterkast, hopelijk zijn ze dan een week voor kerst ongeveer vijf centimeter hoog en kunnen ze met kerst bloeien in de woonkamer… en anders… bloeien ze maar in januari.
Wim Boers.
Met dank aan de kerstboomfoto van mevr. D. de Vos, die ik hier mocht gebruiken.
Een pleister zo groot als een mondkapje …
Een paar andere foto’s van een tijd dat we sinterklaas vierden thuis, toen ik drie was en later werd ik er nog eens door de Sint op aangesproken toen ik solliciteerde voor piet 😉 .
De vrijwilligers bij de fietstunnel die altijd weer voor ons klaar staan.
