Buitenmomentjes (81)

Iedere week, 80 keer, lukte het mij nog om iets te schrijven, maar deze week speelde er van alles door mijn hoofd, waardoor ik niets wist om te schrijven en nu is het al woensdag. Meestal schiet mij iets te binnen om over te schrijven als ik de computer aanzet, maar deze dagen lukte het niet echt. En zo was het dus deze woensdagavond dat ik onderweg van mijn moestuin, via de camping, naar huis fietste en nog steeds geen onderwerp had.

Ik fietste langs het Buurserrmeertje en de zon scheen op de zandweg, ik dacht nog: “bij regen spoelt al dat zand weg van de zandweg”, maar verder kwam ik niet. Toch maar een foto gemaakt, je weet nooit waar het nog goed voor is. Een eindje verderop zag ik de prachtige kleuren van de heide, als een mooie paarse deken tussen de witte berkenstammen en het mooie groen van de bomen en de struiken, prachtig om te zien. Plots kwam er een wolk voor de zon en was mijn beeld ineens een stuk minder mooi. De zon geeft alles kleur, dat leerde ik vroeger al op de tuinbouwschool, zonder zon geen mooie kleuren. In de nacht als het donker is , dan is de natuur ook donker en zie je geen mooie paarse heide, geen groen van de bomen en geen mooie blauwe lucht, nee, de zon hebben we nodig voor een mooi plaatje….

De afgelopen week was een stress week, er was iets gebeurd in mijn omgeving waar ik niet vrolijk van werd en dat zat mij behoorlijk dwars, soms heb je dat, donkere wolken in mijn hoofd zorgden ervoor dat de kleur even uit mijn leven verdween, ik miste dus een beetje zonlicht in mijn hoofd, hoewel buiten genoeg zonlicht was, bleef het donker in mijn gedachten. Na regen komt zonneschijn ging in mijn geval niet op, want na de grote regenbui afgelopen zondag kwam er bij mij geen straaltje zonlicht binnen. Nu kan een zwart wit foto heel mooi zijn. Maar zelf ga ik toch liever voor een kleurenfoto. Iemand die heel erg veel voor mij betekent had het moeilijk en dat trok ik mij aan, want aan deze persoon moet je niet komen, want dan kom je ook aan mij, zoals een ouder op komt voor zijn / haar kind.

Voor mij was het dus al dagen zwart en lukte het niet om het leven iets kleur te geven, totdat die persoon zei: “kom op, alles komt altijd goed”… dat zijn mijn woorden, dat alles altijd goed komt en 29 jaar geleden zei ik ook tegen deze persoon dat alles altijd goed komt, dat had ze dus goed onthouden en misschien heb ik het toen wel zo vaak gezegd dat het bij haar is blijven hangen. Dankzij deze woorden en een opbeurend sms’je van haar, was deze woensdag toch nog een stuk kleuriger dan de vorige dagen.Je merkt het gelijk, als je gestrest bent dan lukt niks, er komt niks goeds uit je handen en veel van wat je moet doen mislukt, zwart, ook al zijn zwart, wit en grijs geen echte kleuren, maar is het neutraal, toch benoemen we het vaak als kleur. En als de dag kleuriger is, dan lukt ook gelijk alles weer en heeft het leven weer veel meer zin, op zo’n moment is niet alles meer zwart wit, maar heeft alles weer mooie kleuren.

Het is jammer dat er soms dingen in ons leven gebeuren waardoor we alles wat somber en donker in zien, maar gelukkig kan het ook weer veranderen . Het hoort een beetje bij het leven, ups en downs komen bij iedereen voor en gelukkig zijn er vaak meer ups dan downs, eigenlijk mag ik nog niet klagen, mijn leven is normaal één grote kleurenpracht en kan ik van veel genieten, maar soms…. Afijn, dat hoort er nu eenmaal bij. Laat ik afsluiten met de zin: “Alles komt altijd weer goed” , dan komen de kleuren in ons bestaan weer tot leven en kun je ook in de natuur weer genieten van alle mooie kleuren die de zon ons geeft.

Het leven is soms moeilijk, maar vaak ook héél mooi!

Wim Boers.