Buitenmomentjes (43)
We zijn allemaal ooit eens klein geboren en opgegroeid met melk en later de bekende Olvarit potjes, wie kent het niet… zonder reclame te maken hiervoor, was dit gewoon erg lekker en we zijn er mee groot geworden. We moesten het eerst wel leren eten, want smaken verschillen nu eenmaal. We leerden al vroeg wat goed was en wat niet goed was, twee armpjes in de lucht was goed en een wijzende vinger van één van de ouders was niet goed. We leerden kruipen en later leerden we lopen, eerst met hulp van de ouders en later alleen. Ook leerden we praten en uiteindelijk kletsen we nog steeds 🙂 .
Bij het opgroeien leerden we fietsen, mijn oudste broertje had een doortrappertje, een fiets zonder remmen, dat kon toen nog en zodra hij een grotere fiets kreeg, kreeg ik zijn doortrappertje die later weer naar de kinderen na mij ging… de tweede fiets had wel een terugtraprem, handremmen kenden ze volgens mij toen nog niet, ik herinner mij daar niets van.
En dan kom je op de kleuterschool en vervolgens de basisschool… je leert vakken als Nederlands, met het aap noot mies… letters op de juiste plaats te zetten en je leert lezen. In die jaren kregen we in de decembertijd van de Sint nog wel eens een boek, ik heb dat boek nog bewaard, een spannend jongensboek. En zo ga je alle klassen door en leer je van alles over de geschiedenis, over aardrijkskunde, biologie en noem maar op. Biologie vond ik altijd een mooi vak op de lagere school en we kregen regelmatig een blaadje met een onderwerp van R. Struyk, het blad had de titel: ”En nu de natuur in… “.. Verhalen over salamanders, hagedissen en kikkers. We trokken er op uit, in de sloten dicht bij school zaten toen nog gewoon salamanders. Nu zie je ze zelden nog, misschien let je er ook niet op.
Van de lagere school ga je naar de hogere school, ik wilde graag naar de Land- en tuinbouwschool, nou dat ging zomaar niet, ik kwam uit een christelijk gezin en hoorde naar een christelijke school te gaan, niet naar een school waar allemaal onchristelijke kinderen zouden komen, nee daar leerde ik niet veel goeds van… zo ging dat nog in 1971 / 72. Toch is het goedgekomen en ging ik naar deze school, die een jaar later van naam veranderde in SVT , de school voor tuinbouwonderwijs, dat was wel even slikken, want ik ging erheen voor de dierenkant, maar daar leerde ik naast tuinieren ook straten, muurtjes metselen, motortechniek en lassen, vreselijke vakken vond ik dat. Maar er waren ook mooie vakken, scheikunde en grondbemesting waren mijn lievelingsvakken en vooral plantenkennis, dat vond ik erg mooi.. Ik leerde dus allerlei dingen, maar de lessen die het mooist waren die trokken het meest.
Ook daar kregen we Nederlandse les en Engels, dat Engels was vanaf de eerste klas een succes, maar van negens, slaagde ik uiteindelijk met een zesje, ach, Engels… Nederlands was anders, mooi vak en ik moest een opstel schrijven, over de oorlog en de tijd erna, ik schreef een mooi verhaal, ik kreeg een één !!! Tja, ik kon dat verhaal niet zelf geschreven hebben, het was gekopieerd uit een boek, aldus de leraar en ik moest een briefje hierover mee naar huis nemen en mijn vader moest ondertekenen dat ik dat niet geschreven had, dat deed mijn vader en ik kreeg de wijzende vinger, terwijl ik het echt zelf geschreven had. Je merkt aan mijn schrijven nu, dat het nog steeds steekt …
Gelukkig heb ik nog wel veel andere dingen geleerd. Vanaf 1977 ging ik werken in de groenvoorziening en vanaf 1986 weer één dag per week naar school voor het vakdiploma, ook dat haalde ik met mooie cijfers, ik moest er wel voor naar Wageningen, de hogere landbouwschool, werken met trekkers en machines en daar haalde ik de diploma’s om te werken met bosmaaiers, motorkettingzaag , gifspuit etc etc… En alles wat je leert, daar blijft genoeg van hangen , dus vergeet je niet alles. Natuurlijk had je ook veel vrije uren, na schooltijd of vakanties, maar ook na werktijd. Dan zat ik meestal of op de boerderij of in de moestuin of in de natuur.
Uitgaan deed ik nooit, nee, ik zat graag bij de beesten op de boerderij. Ook daar heb ik veel geleerd waar ik nu nog steeds plezier aan beleef. Thuis dronken we in onze vrije tijd als jonge jongens in het weekend wel eens een pilsje of iets sterkers, rijden met alcohol op was toen nog niet zo’n probleem, maar vanaf 1985 werd er meer aandacht aan besteed en plakte ik een sticker op de ruit van de auto met 0% tijdens het rijden. Ach, thuis ging een borreltje er wel in, soms een kruidenbittertje, ook lekker, wel alles met mate, dat werd ons ook geleerd, weer met de wijzende vinger van : “Pas op”… Natuurlijk luisterden we daar naar en soms iets minder… Ach, een beetje plezier kan geen kwaad, beetje vrolijk zijn op zijn tijd.. Dat hebben we netjes geleerd, we weten dus wat verstandig is en wat niet verstandig is en zo gaan we door het leven.
Na 1993, na mijn tweede herseninfarct heb ik de sterke drank laten staan, niet dat ik zo heel veel dronk, maar in combinatie met de medicatie was het niet verstandig en naast thee was het meestal cola of sinas, beide in de light vorm. En zo heb ik dat jaren volgehouden, heel verstandig dus, want je moet je hoofd erbij houden, ze hebben je dat altijd goed geleerd. Vanaf 2009 werd er bij de ouders van mijn toenmalige vriendin regelmatig een goed glas wijn gedronken en ik leerde het ook, lekker, een glas rode wijn op kamertemperatuur of een glas Chardonnay op koelkasttemperatuur. Ach, een wijntje bevat niet zoveel alcohol en blijft het bij 1 of 2 glaasjes… vooruit, we kennen de grenzen en doen geen domme dingen, maar ook de laatste jaren werd er door mij niet veel meer dan soms een biertje of een wijntje gedronken en iets vaker radler 0,0%.
Afijn, alles wat ik al die jaren geleerd had is afgelopen weekend mis gegaan, na een prachtige Sinterklaas intocht in een naburig dorp, waar ik als Flitspiet bij aanwezig was, Flitspiet om foto’s te maken met mijn oude camera , want mijn goede nieuwe camera wilde ik liever thuis laten, instellen van de camera vergt teveel tijd en de oude camera maakt automatisch nog prima foto’s. Na een prachtige middag werd er nadien bij vrienden op de boerderij nog even wat na gedronken met de Sint en alle Pieten, de jonge lui drinken de kleine groene flesjes makkelijk leeg en ik drink er een paar mee, dat moet kunnen, totdat er een grote vierkante groene fles op tafel komt, ik weiger, medicijnen, zeg ik nog… ja, maar…. traditie, oké, ik drink er eentje mee en aan het eind van de avond heb ik geleerd dat tellen vrij moeilijk is, dat rekenen in de eerste klas makkelijker was dan hier… Gelukkig stond mijn caravan op 200 meter afstand, twee dagen later zat ik nog met een zwaar hoofd te typen, dat ik nu weer wat geleerd heb , hoe dom kun je zijn, het was slimmer geweest om gelijk duidelijk nee te zeggen, spijt dat heb ik, maar ik heb ook weer een goede les gehad. En ik schrijf dit niet alleen voor mezelf, maar ook voor anderen, leer ervan dat je altijd controle moet houden, een drankje op zijn tijd prima en dat het soms uit de hand loopt, kent iedereen wel.
Gelukkig rijden de meesten niet meer met alcohol op. Maar ook bij gebruik van medicijnen, houdt er rekening mee dat je met je leven speelt als je je er niet aan houdt, de volgende dag fietste ik wazig naar huis en had wat pijn op de borst, ik moest toen denken aan 2006, hartklachten, gelukkig ging het nu goed. Voor mij was het een wijze les waar ik weer veel uit geleerd heb. En voor de lezers hoop ik dat ze ook goed nadenken en vooraf slim genoeg zijn om niet in de problemen te komen, drink met mate en houdt je hoofd erbij.
Wim Boers.
Foto 1: 60 jaar geleden, ik was te klein om te weten wat erin de toekomst allemaal nog zou komen.
Foto 2: Al jong leerde ik achter een kruiwagen lopen en tot de dag van vandaag doe ik dat nog regelmatig.
Foto 3: 11 of 12 jaar oud gingen we zomers naar de VIVA en in dit geval was er een dagje naar de Gemeente Kassen nabij Lonneker, waar wij plantennamen mochten opschrijven.
Foto 4: Ik kreeg een spannend leesboek van de Sint, ook in de eerste puberjaren.
Foto 5: Het onheil in de groene fles wat mij eerst in de war bracht, maar mij later inspireerde om dit verhaal te schrijven 🙂 .
