Oogsten

Buitenmomentjes (36)

We gaan inmiddels al mooi richting half oktober, de laatste weken zijn in een razend tempo voorbijgegaan. Oktober is de wijnmaand en als je in onze wijk zo links en rechts om je heen kijkt, dan zie je in iedere straat wel druivenplanten, die inmiddels al mooie trossen dragen,…, druiven, zowel zoete als minder zoete rassen en in blauw en wit. Ook bij mij in de achtertuin staat zo’n druivenplant, die vol zat met mooie blauwe druiven, maar helaas minder zoet dan ik zou willen.

In 2011 overleed mijn buurman op de volkstuin en zijn dochter, waarmee ik bevriend was en nog steeds ben en haar moeder, wilden graag dat ik vaders druif zou krijgen, eerst wist ik niet wat ik ermee moest, maar uiteindelijk ben ik gaan kijken, schep mee… Daar aangekomen stond er een druif, groeiende langs betongaas, wel 8 meter lang en 2 meter hoog, alleen een schep was dus niet genoeg, eerst een zaag ophalen, afijn, de druif op één meter hoogte afgezaagd, een behoorlijke dikke stam al, uitgegraven en met wortels van wel een meter lengte onder de snelbinders van de fiets, ermee naar huis gereden. Eigenlijk had ik helemaal geen plaats voor zo’n grote plant, dus verwijderde ik een tegel uit de straat bij de schutting, groef een groot gat uit alleen maar geel zand en plantte daar de druif, boven verwachting liep zij uit en tot de dag van vandaag geeft ze altijd mooie trossen druiven. Ik heb deze trossen geoogst en deze van de steeltjes verwijderd en er een pan met sap van gekookt, met geleisuiker en wat water zodat het geen jam werd, maar vloeibaar bleef. Even door de zeef en goed aandrukken met een lepel en je houdt de pitjes en velletjes over en heb dus mooi sap, dit in een fles en potten gegoten om te bewaren, om het in de winter te gebruiken als saus op de yoghurt, vla of op een stukje roomijs ;). En de wijn ? Nee, niet voor mij, ik vind een glas wijn heerlijk op zijn tijd, maar zelf maken is niet aan mij besteed.

Iets anders dat ik kweek zijn onder andere pepers, velen weten dat wel van mij. Meest licht pittig, maar ook wel een paar soorten die heter zijn, heerlijk om eens door het eten te bereiden zodat ik de zoutpot achterwege kan laten, dus ook gezond. Pepers zijn sowieso gezond, veel mensen zeggen dat pepers goed zijn voor mensen die bijv., kanker hebben, ik kan daarover verder geen uitspraken doen. Zo heb ik deze week weer pepers verwerkt in een potje sambal, veel lekkerder dan uit de winkel. Tomaten, ik heb al vele soorten kunnen plukken, lekker om zo op te eten, maar ook lekker voor een pastasaus of een pan tomatensoep.

Pompoenen worden overal langs de weg alweer aangeboden, tja het is inmiddels herfst, veel staat er niet meer op het land, alles wordt nu wat minder, maar we hebben best nog goed geoogst deze zomer. Ook van de bloemen worden nu zaden geoogst om deze volgend jaar weer te kunnen zaaien. Zinnia’s , bekermalva’s , cosmea en veel afrikaantjes zullen volgend jaar de tuin weer opfleuren, als we nu hun zaden oogsten.

Afgelopen week late aardappelen geoogst, een mooie opbrengst, de vroege rassen zijn inmiddels op en late rassen had ik de laatste jaren niet meer , totdat een Belgisch bedrijf het ras Jelly, door mijn jarenlang aanprijzen had opgenomen in hun assortiment, ik kon het daardoor niet laten er een paar van te bestellen, die komen in de winter dus op tafel.

Jam wil ik ook nog eens maken, veel verschillende vruchten maken samen een potje jam. Zorg er wel voor dat er geen slechte vruchten tussen zitten, alleen mooi fruit geeft de juiste smaak. Het is net als bij mensen, heb je eens een leuk gezelschap, dan kan er zo ineens een persoon tussen zitten die de sfeer verziekt, dat is net als het potje jam, één rotte vrucht kan de lekkere smaak doen veranderen.

Hoe kom ik daar nou zo op? Af en toe ga ik met Linda , ook van de Huiskamer Helmerhoek, naar de “Doe beurs”, ergens in de stad. Daar staan in een zaal een groot aantal tafels, waarachter mensen zitten van diverse organisaties, van het ROC tot bejaardentehuizen en andere zorginstellingen tot een tafeltje waar Linda en ik achter zitten, namens het Noaberschap, de Huiskamer Helmerhoek en / of het Repaircafé. Er zijn een groot aantal mensen per brief uitgenodigd door de Gemeente, mensen die werkloos thuiszitten of om de één of andere reden niet werken. Deze mensen moeten voor hun uitkering vrijwilligerswerk of vast werk zien te vinden en zo komen ze bij ons in de zaal. Ze bezoeken de diverse stands, op zoek naar een bedrijf / instelling waarvoor ze iets kunnen betekenen. Zodra ze iets hebben gevonden wat hun mooi lijkt, krijgen ze een afspraakkaart en een handtekening en mogen ze op vertoon hiervan de zaal weer verlaten, we gaan er dan vanuit dat ze ook werkelijk komen bij diegene waar ze zich aangemeld hebben. Natuurlijk gebeurt dat niet altijd, sommigen zijn alleen op zoek naar een handtekening om zo snel mogelijk de zaal weer te verlaten, maar ze vergeten dat als ze hun afspraken niet nakomen, dat er uiteindelijk gekort kan worden op hun uitkering.

Anderen zijn wel positief, gaan een gesprek met je aan, waar ze te horen krijgen wat wij voor hun kunnen betekenen. Vaak komen ze wel hun afspraken na en komen ze als vrijwilliger daar terecht waarvoor ze zich hebben aangemeld. Laatst kwam er een jonge man kijken bij onze stand en ik vroeg hem wat hij leuk vond om te doen , zijn antwoord was “niks”, ik moet hier heen van de Gemeente, maar ik was liever in bed gebleven… Dat is zo’n rotte appel die wij liever verder zien gaan, want kijk nu eens in de Huiskamer Helmerhoek, daar werken heel veel vrijwilligers en die doen allemaal hun best om voor anderen klaar te staan, geen gezeur van moet dat? Nee het wordt gewoon gedaan. Als er één persoon tussen zou zitten die tegen zou werken en zo de sfeer zou verpesten, dan zou de gezelligheid een stuk minder zijn.

En de huiskamer Helmerhoek is dus net als een pot zuivere jam, de geur en de smaak zorgen voor eenheid, een eenheid die je in de Huiskamer ook vindt. Terugkijkend op wat we nu aan vrijwilligers hebben in de Huiskamer, kunnen we tevreden zeggen dat we de afgelopen maanden goed hebben “geoogst”. Zo gaan wij allen, samen met de bezoekers van de huiskamer Helmerhoek, de herfst in en straks de winter, hopende dat deze fantastische sfeer die er nu al is, zo blijft. En natuurlijk is iedereen welkom bij ons, ook degene die nog nooit de Huiskamer heeft bezocht, maar eenzaam thuis zit, kom er gezellig bij, er is genoeg te doen en een praatje op zijn tijd met een andere bezoeker of met een vrijwilliger kan je weer een leuk moment bezorgen. Hopelijk “oogsten” wij deze maanden weer vele blije gezichten, dat maakt het samenwerken zo mooi. Ook hebben “wij” inmiddels een nieuwe beheerder voor het wijkcentrum gekregen, je zou het een oogst kunnen noemen, een belangrijke oogst waar wij als wijk allemaal van kunnen meegenieten, Arend is zijn naam en hij heeft grote plannen om iedereen beter te leren kennen.

Afgelopen week werd er nog meer geoogst, als je werkt bij een baas en je krijgt loonsverhoging, dan ben je blij, maar als je een extra dikke bonus krijgt voor al je werk dat je hebt verzet, dan ben je ook extra blij. En zo gebeurde het dat het Noaberschap Helmerhoek, met al zijn vrijwilligers, de Jan Schaefer prijs in ontvangst mocht nemen, een vette bonus voor allen die er aan mee werken en dus een oogst voor het goede werk dat we doen. Laten we zo doorgaan de komende jaren, want : “wie zaait, zal oogsten” … en wij blijven “zaaien”om ieder jaar weer dankbaarheid te oogsten, dankbaarheid in de vorm van het Noaberschap. We zien elkaar dan ook weer in de Huiskamer Helmerhoek, iedere vrijdag van 10.00u – 12.00u. (Uiteraard met uitzondering van de vakanties).

Wim Boers.