Buitenmomentjes (21)

De Fabeltjeskrant, een krant vol fabels over dieren als mensen en mensen als dieren, wie kent het niet… wie is er niet groot geworden met de spannende verhalen uit de Fabeltjeskrant? Het bekende dierenbos vol dieren die allen in een goede verstandhouding met elkaar omgaan.Een krant, voorgelezen door een uil, bekend om zijn wijsheid, die ons allerlei fabelen voorleest. Fabelen, op internet worden fabelen gelinkt aan sage, sprookjes en verzonnen verhaaltjes, een kort verhaal, waarin zowel dieren als planten optreden als menselijke wezens. Dat herinneren we ons vast nog wel van het beginlied van de Fabeltjeskrant, “Hallo Meneer de Uil, waar brengt u ons naar toe….” enzovoort , tot de zinnen komen: “Want dieren zijn precies als mensen, met dezelfde mensen wensen en dezelfde mensenstreken…” … Dus mensen hebben dierenwensen en -streken en dieren hebben mensenwensen en -streken.

Even nadenken, dus als er mensen zijn die hun hond bij 30 graden in een afgesloten auto houden, dan zouden er ook honden zijn die hun baasje dat graag eens willen laten voelen? Dan komen er zeker twee grote buldogs van de dierenpolitie deze mensen bevrijden en krijgt de hond een vette boete ..? Wolven, we kennen ze allemaal, Bor de Wolf, bekend van het praathuis uit de Fabeltjeskrant, een soort barman eh.. barwolf, die met alle dieren in het bos een goed contact heeft, moet ik er bij zeggen dat in het grote dierenbos geen schapen, lammetjes of biggetjes voorkomen, dus dat was pech voor hem. En Midas de wolf uit het bekende weekblad de Donald Duck? Die had maar één doel, biggetjes vangen, Knir , Knar en Knor, ze moesten iedere keer weer vluchten voor deze grote boze wolf, hoewel zijn zoon, het kleine wolfje bevriend was en nog steeds is, met deze biggetjes.

Ik hoorde deze week nog van kennissen dat ze hun vakantie naar de Hoge Veluwe toch maar niet gingen boeken, vele fotografen zouden met hun camera de bossen daar intrekken op zoek naar de wolven die inmiddels al kinderen hebben gekregen. Inmiddels heeft de grote boze wolf Nederland aangedaan en zijn er al heel wat schapen en lammetjes de dupe geworden van dit beest. Deze wolven hebben zich gevestigd en moeten op zoek naar wilde biggetjes ofwel zwijnen om zich te voeden of zo’n mooi reekalfje, hap, weg!

Laat die dieren toch gewoon lopen, straks raken ze geïrriteerd door al die mensen en lopen ze de woonwijken in en dan? Dan zijn we nog verder van huis of in dit geval vanaf het bos. In Duitsland heeft een jager een wolf gedood omdat deze aanviel, dat was geen Bor, maar meer een Midas, die geen kant meer op kon en dus zichzelf verdedigde door in de aanval te gaan, tenminste zo zie ik dat. Hoelang nog voor de wolf hier mensen aan gaat vallen? Misschien gaat het goed en gebeurt er niets, maar als er geen eten is voor wolven die Nederland binnen komen? En er loopt een klein wezentje buiten bij een huis? Er moet altijd eerst iets ergs gebeuren voor we het gevaar zien.

Misschien denk je nu: “belachelijk”, wolven doen mensen echt niks, maar in geval van honger maken mensen en dieren dezelfde rare sprongen. Kijk, als we dezelfde rare sprongen maken, dan klopt het wel van wat er in de fabeltjeskrant staat, dat mensen en dieren dezelfde streken hebben. We kennen allemaal wel het sprookje van Roodkapje, een lief meisje, wandelend door het bos met een mandje vol lekkernijen voor haar oma, maar de wolf volgde haar en at oma op en kroop vermomd in haar bed, het is uiteindelijk goed dat opa jager was, want één schot en de wolf was…. nou niet dood, maar verdoofd, opa was mogelijk ook arts of EHBO-er , want hij sneed de buik van de wolf open en bevrijdde oma, die kennelijk gezond en wel weer tevoorschijn kwam, héél knap… Na de maag van de wolf voorzien te hebben van stenen werd deze én de buik van de wolf weer gehecht, ofwel dichtgenaaid. Toen de wolf bij kwam vertrok hij met een zeer volle maag, die stenen zullen hem zwaar op de maag hebben gelegen. In deze tijd zou Marianne Thieme van de partij voor de dieren onmiddellijk hebben ingegrepen, want tja, zo’n oma op eten oké, maar stenen in de maag van een dier plaatsen, dat is dierenmishandeling…

Een andere ellende op dit moment is de eikenprocessierups , iedere dag lees je erover, niemand die zegt van “oh, wat ben ik blij” met deze rupsen…, nee iedereen is boos op die kleine onsierlijke vlindertjes, welke haar eitjes legt op de eiken en waaruit vele duizenden rupsen ontstaan die in processie, dus in een lange aaneengesloten rij door de boom gaan en alle blaadjes opeten.Ik hoef er niets over te vertellen, iedereen kent deze rups, hij is inmiddels zeer populair geworden onder de Nederlanders.Het wachten is nu op de mensen uit bijvoorbeeld Scandinavië , die kennen deze rupsen nog niet, zouden deze mensen nou ook met tientallen tegelijk naar Nederland komen , met grote fotocamera’s met enorme lenzen , om deze vast te leggen? Net als wij met de wolven doen?

Nee, dat idee valt onder de fabeltjes, tja met deze hoge temperaturen stijgt de warmte soms naar je hoofd en komen er rare verhalen naar buiten. Maar goed, die rupsen lopen volgens mij gewoon in de polonaise zoals wij dat op een bruiloft doen, in een lange rij achter elkaar en maar lekker eten en drinken, zouden die rupsen dat van ons hebben afgekeken? Deze rupsen waren er in de tijd van de Fabeltjeskrant nog niet, ik herinner mij daar niets van uit het grote dierenbos.

We hadden goede plannen, we kopen of maken vogelhuisjes en hangen die aan de eiken, daarin gaan de koolmeesjes nestjes maken en komen er jongen die gevoerd moeten worden. Het leek een goed plan en met het voorbeeld van Wouter Koolmees, onze minister van Sociale zaken en Werkgelegenheid, ging menigeen aan het werk, de minister had dus gelijk een grote groep mensen aan het werk gekregen, hoewel het misschien wel belangenverstrengeling was, want de vogelhuisjes worden toch gemaakt voor de Koolmezen. Afijn, laten we bij die huisjes blijven, eik aan eik zie je kastjes hangen, maar regelmatig zie ik ook dat de rupsen zo’n huisje innemen en helemaal dicht spinnen met hun zijdedraadjes, dat was niet de bedoeling, straks worden de nestjes jonge vogels ook ingesponnen en dan stikken de jonge vogels, foutje, die kastjes hangen aan de verkeerde bomen, die horen aan elzen en berken te hangen of aan beuken, maar niet aan de eiken zelf, dat was geen slim plan.

Deze week las ik op internet dat er onderzoek is gedaan, de nestkastjes zijn nagekeken en de helft van de kastjes is niet bewoond geweest, oorzaak: mogelijk territorium problemen. Net als mensen wensen we leuke buren en zijn we niet blij met mensen naast ons die overlast veroorzaken, nee wij willen rustig en gezellig wonen. Dat geldt voor de vogels en in dit geval voor de koolmezen ook, bepaalde groepen koolmezen mogen elkaar niet, er wordt nog onderzoek gedaan of dat familie is of dat het vreemde koolmezen zijn die elkaar niet verdragen. Kortom die kastjes moeten verder uit elkaar hangen en in andere bomen.

Die rupsen zijn uit Zuid Europa gekomen en doordat het steeds warmer wordt zomers, zijn ze maar eens gaan kijken of ze hier ook welkom zijn, nou dat zijn ze niet, ze zijn vervelend, niets persoonlijks hoor, nee het zijn lieve beestjes schijnt het, alleen die haartjes die ze hebben, die veroorzaken die ellende, hopelijk gaan ze niet allemaal tegelijk in de rui….Het zijn ook echte gezelschapsdieren begrijp ik, ze zoeken de mensen op en zitten graag bij je in de buurt, heb je een eik dichtbij huis, dan zijn ze helemaal blij met jou. Als dank voor je gastvrijheid geven ze je enkele haartjes die een soort jeuk veroorzaken, zodat je ze niet snel vergeet, daarmee hopen ze vast volgend jaar terug te mogen komen. Doordat ze het hier zo fijn vinden hebben ze geappt met hun familie, de dennenprocessierupsen, verre neefjes en nichtjes en deze zijn inmiddels al in Frankrijk gesignaleerd . Over een paar jaar mag de grote meneer Koolmees weer koolmeesjes aan het werk zetten om de grens tussen België en Noord Brabant te bemannen, om deze families tegen te houden, zij geven nog meer jeuk af, er zou bijna een hele hoge muur gebouwd moeten worden om ze tegen te houden….

Gelukkig schijnt het na augustus beter te worden, dan komt er weer nieuw blad aan de bomen, maar dat mag er slechts twee maanden aan blijven, want met de herfst vallen die er ook weer af.En die rupsen? Verdwijnen die dan? Nee, die verpoppen en worden op den duur allemaal vlindertjes, die lelijke donkere nachtvlindertjes, overdag zie je ze niet. We hopen natuurlijk dat ze wegvliegen, maar nee, die gaan later weer eitjes leggen en zo komen ze volgend jaar gezellig weer terug.

Brandnetelgier maakte je in de moestuin tegen rupsen op de kool, een grote bos brandnetels in een emmer water, een dag of tien laten staan en dan het geheel door een doek zeven, iets verdunnen met water en spuiten maar, biologisch ook nog en de rupsen vielen van de kool af, dood. We zouden enorme plantages met brandnetels nodig hebben om dit te maken en dan sproeien over de bomen, zou het helpen? Of wordt het toch nog een fabeltje? We zouden het meneer de Uil kunnen vragen, die is als wijs man de enige die het antwoord weet.

Coloradokevers, net als die hete zomer van 1976, bedekken de aardappelplanten met oranje eitjes, waaruit inmiddels al de eerste larven zijn gekomen, ze vreten de plant kaal, ik herinner mij dat jaar 1976 nog heel goed, de aardappelvelden oranje gekleurd, niet voor het WK voetbal, maar een ware plaag. In Italië een sprinkhanenplaag, de bekende Japie Krekel zijn familie, vreet daar alle gewassen kaal en de vrienden van Tokkie Tor, die eten de schors van de bomen in Duitsland en zo komen er met het warme weer steeds meer vervelende dieren onze kant op, dat zijn dus de dierenstreken uit de fabeltjeskrant en de mensenwensen om hier iets tegen te doen dat wordt steeds moeilijker.

Mensen willen al die diertjes niet en dieren willen al die mensenbemoeienis niet. Als de dieren met hun streken mensen ziek maken is dat niet fijn, er zal door de deskundigen nog hard gezocht moeten worden om hier een oplossing voor te vinden, nu is er al niet echt iets dat helpt tegen de jeuk van de rupsen. Vroeger waren het de mensen die met gif de dieren te lijf gingen om te voorkomen dat ze niet meer ellende aan zouden richten, maar ook dat was niet altijd de juiste weg. Coloradokevers werden doodgespoten, vielen op de grond en de patrijzen aten de dode kevers op, jaren waren er nadien geen patrijzen meer, gelukkig komen ze nu weer terug…Er zal echt iets moeten gebeuren voor de dieren ons te pakken nemen, voor ze met hun gif of andere afweerwapens ons te lijf gaan, dan is de boot pas echt aan.

We kennen ze wel uit de stripverhalen, legers mieren met helmen op en steekwapens, mooie fabels zijn het, totdat je eens in een mierennest staat met blote voeten, dan voel je die steekwapens wel.. Dit jaar zijn er veel luizen, daardoor gelukkig ook weer veel lieveheersbeestjes. Hoe het precies met de dieren is gesteld? Dat staat in de Fabeltjeskrant vermeldt. Tenminste dat zijn bijna de laatste regels van het liedje van de Fabeltjeskrant. Afijn oogjes dicht en snaveltjes toe… met andere woorden : dan zie je al die ellende niet en hoef je er ook niet verder over te klagen. En dit verhaal? Of het een fabel is of werkelijkheid? Dat mag je zelf uit maken.

Wim Boers.