Daar zit je dan, onderuitgezakt met de laptop op schoot, lekker in de korte broek te genieten van de zon. Eigenlijk zou ik graag bezig willen met de tuin, dat lange stil zitten is eigenlijk niks voor mij….

“Hoe het begon…” Het was geen vrijdag de 13e, maar gewoon woensdag
de 17e april.Een gewone doordeweekse dag , de zon scheen en ik had afgesproken met iemand van de fotoclub om te gaan fietsen, uiteraard de camera mee. De natuur is nu zo mooi, alles loopt uit met frisgroene blaadjes en menig heester, zoals de krentenboom, staat prachtig in bloei, ook in de bossen. Zo’n dag kan niet meer kapot, daar moet je van genieten en net als vele anderen fietsten wij richting Buurse.

Buurse, jullie kennen dat wel, zo’n mooi klein dorpje, dichtbij de Duitse grens, vol van natuur en boerderijen. Koeien en paarden in de wei, die grazen er vrolijk op los. Halverwege ging het mis, ik kletste te veel en degene tegen wie ik het had hoorde toch niks, maar afijn.. ik keek schuin achterom op dat kleine smalle fietspad en ja hoor, het achterwiel kwam in het mulle zand, waardoor het stuur rond klapte en klabats, daar lag ik.

Eigen schuld, dikke bult, dat ging hier inderdaad op. En denk nu niet van: daar heb je weer zo’n oudere op zo’n elektrische fiets die even voorbij komt racen. Mooi niet, ik stond bijna stil. Bovendien ben ik ook nog niet van de categorie oudere. al zeg ik het zelf. Gehavend en wel, fiets weer opgekalefaterd en we vervolgden onze weg. Eerst gingen we even naar mijn caravan wat spullen brengen, om vervolgens verder te fietsen naar Siberië. Siberië ? Nee, niet dat land daar ver hier vandaan, zover fietsen we niet, nee dit gedeelte van Buurse draagt deze naam. En daar sta je dan, aan het begin van het prachtige Haaksbergerveen. Een natuurgebied o zo mooi.

Vooraan is een grote waterplas, die vorig jaar nog helemaal droog was,
gelukkig inmiddels weer gevuld met mooi water. Wij waren niet de enigen die dat water zo mooi vonden, er stonden maar liefst negen flamingo’s in het water, de meesten op één poot. Ah, denken jullie dan, die hebben ook een ongeluk gehad en hebben voor de zekerheid maar vast één poot opgetrokken. Eém poot opgetrokken… logisch toch? Trekken ze beide poten op, dan zouden ze daar niet meer staan….. 😉 Vogels staan nou eenmaal graag op 1 poot, ook kleine vogeltjes slapen ‘s nachts op één pootje, slapen ze op twee pootjes dan zijn ze ziek of zitten niet lekker in hun vel. “Je zult je er wel thuis voelen”, dacht vast menigeen, want ik trok ook bijna één poot.. eh.. been steeds omhoog, want tja, je voelde iets zwellen.

Afijn, zo hadden we toch nog een mooie middag, want laten we eerlijk zijn, zo vaak zie je geen flamingo’s in het wild, Je valt vaker van de fiets dan dat. Er waren veel mensen op de been om deze vogels op de gevoelige plaat vast te leggen. Veel bekenden van de fotoclub Helmerhoekers. Bijna een reünie , zou je denken. Tevens kennis gemaakt met een lid waarvan we alleen de naam maar kenden. Dus zo kom je elkaar nog eens tegen.

We vervolgden onze weg, niet meer met ons tweeën, maar een ander lid van de club fietste met ons mee en hij was uiteindelijk blij dat wij de weg naar huis wisten, want anders was hij verdwaald. De volgende dag hoorde ik dat de Flamingo’s met twee poten weer waren vertrokken. Ook ik ben op twee benen thuisgekomen. Daags erop leek het beter te gaan, maar vandaag, zaterdag de 20e april, als ik dit verhaal typ, zit ik met de benen omhoog, 2 benen omhoog, ik kan dat, als ik zit …

Tegen de tijd dat ze er ooit weer zijn, ga ik zeker weer kijken en ik heb inmiddels geleerd dat je tijdens het fietsen niet met andere dingen bezig moet zijn. Dat deden de flamingo’s vast ook niet op hun vlucht. Die vlogen met gestrekte benen naar een betere plaats. De volgende dag ben ik ook met gestrekte benen aan het typen. Typen dat je altijd goed opletten moet in het verkeer! “Zo ging het dus… “.O ja, dat geldt niet alleen voor mij. Rijdt voorzichtig en houdt de gedachten bij de weg!
Een telefoontje of even niet opletten, het kan vervelende
gevolgen hebben, ik kan er inmiddels over meepraten.

Wim Boers.

Foto 2 en 3 zijn gemaakt door onze wijkbewoonster
Bianca TK , die ze net iets mooier kon vastleggen dan
mijn camera. Met toestemming geplaatst.