Waar komt die naam vandaan? (3)
In het oudste deel van onze wijk zijn alle hoeken genoemd naar landgoederen in Twente. Wij gingen voor jou op zoek naar het landgoed Harseveld.
De geschiedenis van dit landgoed gaat terug tot de 17e eeuw, maar stopt ook abrupt in de 19e eeuw als Huis Harseveld word gesloopt en het landgoed wordt opgeslokt door Huis Singraven en haar landgoed.
Harseveld lag tot 1850 bij Ootmarsum, niet ver van Singraven. Vanaf landgoed Singraven in noordwestelijke richting vond je landgoed Harsseveld. Rond 1600 was Gijsbert op den Berge, commandeur van het Duitsche Huis te Ootmarsum, eigenaar van het landgoed. Het landgoed is in deze familie gebleven, tot het bij een publieke verkoop in 1938 in handen kwam van Johannes Theunis Roessingh Udink.
De eerste vermeldingen van landgoed Harsevelld, als buitenplaats, dateren al uit 1626.
Wanneer je tegenwoordig een wandeling maakt over landgoed Singraven is het enige wat nog herinnert aan landgoed Harseveld, het ommuurde kerkhof van Singraven. De reusachtige eiken van de oprijlaan staan nog als stille, imposante getuigen van deze tijd in het weiland. Als herinneringen uit lang vervlogen tijden. Het is een bijzondere plek, historie ver weg en toch ook zo dichtbij.
Van het kasteel Harseveld, dat hier stond, is niets meer terug te vinden, evenals de rest van het landgoed. Door de jaren heen is het geheel teruggewonnen door de natuur.
Vanaf het Arboretum richting Harseveld wandel je door een bosje met zandduinen, het enige overblijfsel uit de tijd dat de Dinkel nog rijkelijk overstroomde, richting kanaal Almelo-Nordhorn. Ter hoogte van het sluizenhuisje lag vroeger landgoed Harseveld.
In de omgeving is het statige prachtige huis Singraven, op landgoed Singraven, zeker ook de moeite waard om te bezoeken. Het Huis Singraven dateert van 1415 en is gebouwd door Roelof Hondenberg. In de loop van de eeuwen zijn er vele verbouwingen geweest.
In 1505 werd Huis Singraven verkocht aan Frederick van Twickel. Niet lang nadat de Twickels eigenaar waren van het Huis droegen zij het bezit over aan het Convent der derde orde van St. Franciscus. Slechts 10 jaar is Huis Singraven in het bezit van het klooster geweest. In deze periode is de oorsprong van de sage over de spokende non in Huis Singraven.
Sage van de non van Singraven:
Volgens het gerucht is een van de nonnen, die regelmatig omgang had met dorpelingen, door haar zusters op verschrikkelijke wijze voor vermeende onkuisheid bestraft. Zij metselden haar levend in, in een van de muren van het oude huis, zodat zij in afwachting van haar dood haar zonden daar kon overdenken. De bestrafte non wachtte haar einde echter niet in stilte af. Het geschreeuw en jammerklachten waren nog dagen te horen. Na haar dood doolde voortdurend een spook door de ruimten van Singraven. Waarschijnlijk vormde dit een goede reden voor de nonnen om het gebouw in 1515 alweer te verkopen.
In de jaren twintig van de vorige eeuw troffen de bouwlieden bij een restauratie een lege ruimte aan in een van de muren. Wat ze daar vonden, is tot op de dag van vandaag geheim gehouden. Volgens de verhalen doolt de geest van de non nog steeds op Singraven rond. Ze vertoont zich boven het spattende water van de watermolen, zwevend in de nevels bij de Dinkel of achter een venster in het huis. Het word gezegd dat de geest ongeluk brengt aan de bewoners van het huis. Er zijn weliswaar voorbeelden van noodlottige ongelukken, zoals een eigenaar die zichzelf in brand stak toen hij, gewekt door het spook, een lamp opstak en struikelde. Maar dat soort verhalen zijn bij een gebouw met ruim zeshonderd jaar geschiedenis natuurlijk niet verwonderlijk. Of toch wel?
Foto’s: Pentekening Huis Harseveld. Daarna 3 foto’s van de Harsseveldhoek. De laatste foto is van Huis Singraven.
