DOMWEG GELUKKIG OP DE HELMERHOEK (99)
Vanochtend nam ik dit boek mee uit een minibieb aan de Reygershöftehoek. Het is een verzameling van korte verhalen over Parijs geschreven door 16 verschillende schrijvers. Sommige schrijvers ken ik van naam, van enkelen heb ik in een ver verleden zelfs boeken gelezen. Anno 2022 en eigenlijk al veel langer mis ik de focus om een boek te lezen. Na een paar bladzijden en vaak al eerder gaan mijn gedachten overal heen, waardoor ik het verhaal niet goed meer kan volgen. Vorig najaar heb ik daarom mijn abonnement op de bieb maar eens opgezegd.
Een docent van de Enschedese kunstacademie (AKI) beweerde dat een kunstenaar moest reizen, fysiek maar toch ook zeker in je hoofd. In het tweede studiejaar werd er een studiereis georganiseerd naar Parijs. Er zouden diverse exposities en musea bezocht worden en ook een bezoek aan de stad Parijs zelf is toch fantastisch. Nu kun je in een paar dagen Parijs natuurlijk niet leren kennen, maar een glimp van de lichtstad Parijs opvangen is toch zeker ook de moeite waard. En dat licht had ik nodig, ik was destijds behoorlijk depressief. Er werd een bezoek gebracht aan het Picasso museum en net buiten Parijs was een expositie over het menselijk hoofd, natuurlijk waren er portretten te zien maar ook was er een installatie te zien met virtual reality, en dat in 1992. We hebben langs de Seine gelopen en we zijn zelfs nog even in die glazen piramides geweest, de entreehal van het Louvre. Waarom het Louvre zelf niet bezocht werd weet ik niet meer. Was er te weinig tijd of waren de entreekaartjes te duur?
Ik heb al jaren niet meer gereisd. Ik zou het wel willen, maar alleen het koffer inpakken kost me te veel energie, laat staan het sjouwen van die koffer. Het Louvre museum en ook vele andere bekende of minder bekende musea kun je tegenwoordig virtueel bezoeken. Waarom ik het eigenlijk nooit doe verbaasd me zeer, er is zoveel moois te zien. Voor me ligt het Parijs boek, ik ga op reis!
Harm Katerberg,
