DOMWEG OP DE HELMERHOEK (56)
Ik zou wel het eeuwige leven willen hebben, maar dat lichaam fluistert me nu al in dat 75 waarschijnlijk het maximaal haalbare is. Mijn brein heeft zijn beste jaren ook al achter de rug, het vergeten gaat me steeds beter af. Ik pluk de dag en ik zorg goed voor het boompje waarvan ik plukken mag.
Met deze gedachten stel ik me zo voor dat ik op een gegeven moment verander in een oude boom, ergens op een plek hier niet al te ver hier vandaan. Nog een aantal jaren een beetje door sluimeren als een oude eik, het lijkt me prachtig. Een eekhoorn klimt tegen me op, een merel zingt zijn ochtendlied, ik laat mijn verkleurde bladeren vallen in de herfst.
Sinds een paar weken verzamel ik appelpitjes om deze volgend jaar te gaan poten. Ondanks dat ze stonden te drogen in een potje voor het keukenraam kwamen er aan sommige pitjes nu al kiemetjes. Ik besloot ze in een potje met zand te stoppen en dat eind juli, en warempel ik ben half augustus in het bezit van vijf appelplantjes van een paar centimeter groot. De appelboompjes zijn dus nog klein, voordat daar van geplukt kan worden…waar begin ik aan.
Harm Katerberg,
