DOMWEG GELUKKIG OP DE HELMERHOEK (46)
Rond half negen vertrok ik uit huis met de intentie om helemaal rondom de Helmerhoek te lopen. Vorig jaar heb ik dat ook eens gedaan, gewoon voor de lol, omdat het kan. Ik kan dat lang niet altijd, maar vandaag durfde ik de uitdaging wel weer aan. Normaal ben ik niet zo kilometervreter, maar zo af en toe moet je je grenzen van het kunnen eens opzoeken. Net als vorig jaar heb ik zo hier en daar wat gesmokkeld, om sommige huizen van de Helmerhoek loopt geen voetpad of fietspad. Nu was mijn ronde wel iets ruimer doordat ik nu wel langs de beek heb gelopen achter de Warenveldehoek.
De lucht was strak blauw en het was behoorlijk fris, het had gevroren. Door de flinke pas en de al schijnende zon kreeg ik het al snel warm, de jas kon los. In de schaduw moest ik mijn jas soms dan toch weer dicht doen, ook omdat er een koud windje stond. Natuurlijk neem ik altijd mijn camera mee, maar doordat ik me gefocust had om die flinke ronde te lopen schoot het fotograferen er een beetje bij in. Om een mooie foto te maken heb ik een bepaalde traagheid nodig. Soms sta ik op een plek zo een kwartier te fotograferen. Een mooi onderwerp moet van meerdere kanten bekeken en gefotografeerd te worden.
Vandaag was deze slak aan de beurt. Eerst had ik het geprobeerd zittend vanaf mijn rollator. Van een afstandje met een telelens kon ik toch de slak niet mooi van voren fotograferen, ik moest om een betere foto te maken toch echt door de knieën. De zon scheen op het scherm van mijn camera, het is dan lastig om te zien wat je precies aan het fotograferen bent en ook scherpstellen is dan ook gokken. Ik maak meerdere opnamen om er zeker van te zijn dat er tenminste één goede bij zit. Thuis blijven, slakken kunnen het beter dan mensen.
Harm Katerberg,
