Verveling, wie kent het niet? Dezelfde gezichten, dezelfde boterhammen met worst, kaas of pindakaas, dezelfde televisieprogramma’s. Het kan al je energie ontnemen om wat dan ook te ondernemen. Je duikt het liefst je bed weer in met het dekbed ver over je hoofd heen. Het beste is dat dan ook maar te doen.
Uit verveling doen sommige mensen rare dingen. Zo ben ik enkele maanden geleden begonnen met het schrijven van een column voor Helmerhoeknieuws. Nou dat is niet helemaal waar, ik werd ook gevraagd. Vooruit dan maar, wekelijks een verhaaltje bij een foto maken, dat moet me toch lukken. Inmiddels zijn we bij column nummero 18 beland, tijd om eindelijk eens volwassen te worden. De hoogste tijd om de zaken eens serieus aan te pakken, het speelkwartier is voorbij.
Ze zeggen wel eens dat je op het hoogtepunt moet stoppen, het kan daarna alleen maar bergafwaarts gaan. Bij helder weer kijk ik wel eens omhoog, ik zie dan soms een vliegtuig vliegen met misschien wel 300 reizigers over de Helmerhoek vliegen. Ik bedenk me dan dat één van hen vanuit zo’n klein rond raampje naar beneden kijkt en mij ziet wandelen met mijn strooien hoed op en met mijn camera om mijn nek. “Zie die man daar beneden gelukkig zijn, kon ik mijn benen ook maar weer eens strekken.” De landing wordt ingezet om een kwartier later te landen op Schiphol, 5 meter beneden NAP. De foto bij deze column werd me aangeboden door Facebook als herinnering. De foto is een jaar geleden door mij gemaakt en kreeg als titel mee: Het maaiveld dankbaar.
Harm Katerberg
